Evangelische Schat van Christus Jesus ontdeckt
(1621)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijSevende gedicht.Laurentius vervviit ziin Beulen de flauvvigheid haerder koolen, ende presenteert den Tyran de porci van ziin gebrade vleesch. Doedt eindtelicken ziin laetste Gebed; biddende den Heer de Stad ende 't Riick van Romen te vvillen verlossen uit de vuile slavernie der Afgoden, ende te verlichten mette kennisse ziins Geloofs. Helas onsalig volck! waer toegediidt u 'tvier?
Spreeckt hi, gh'en geeft mi niet dan Roosen en Laurier
Daer van dat ghi mi vlecht door't vonnis der Tyrannen,
Een kroon die eeuwig mi het voorhooft sal bespannen.
| |
[pagina 27]
| |
En ghi o wee Prefect die u vermaeckt te staenGa naar margenoot+
Aenschouwen miin torment, Ick ben nu al gebraen;
Keert mi aen d'ander zi, De porci is ten besten
Voor u end uws geliick, vant eerste tottet leste.
Maer van miins Heeren Goed, en Kerckelicke Schat
En pass' ick u niet toe het alderminste Vat.
Ist dat ghi daer nae tracht soo geeft het vri verloren;
Want die is al gebracht in d'Hemelsche Thresooren
Door d'Armeluiden hand die voor u siin te veer.
Hier mede leit den Held het hooft weerom te neer,
En beurt nae boven toe ziin twee versengde oogen,
Roupt: Christe eenig God die door uw al vermogenGa naar margenoot+
Van niet geschapen hebt Lucht, Aerde, Vier en Zee,
Met al wat daer in is: Heer die de Roomsche Ste'e
Soo krachtig hebt bemuirt dat gh' all' de Koningriicken
Die op de Wereld siin daer vooren hebt doen wiicken,
Op dat ghi d'Aerdsche kloot drie voudelick verdeelt,
Hoe zeer oock dat z'inspraeck end' in manieren scheelt,
En noch veel meer in Goon, in offer end' in wetten
Eens onder een verbond te ziinder tiid soudt setten.
Siet Romulus heeft nu al 'tsterffelick geslagt
Tot eene wet gepraemt tot eene spraeck gebracht:
Hem rest nu anders niet dan dat g'hem met uw zegen
De sinnen soo verlicht, 'tgemoed soo wilt bewegen,
Dat hi de Duivel laet en sich tot u bekeer.
O God! ghi heerscht ziin hart, Ga naar margenootpen kunt het gins en weer
Bedrayen naer uw' wil soo ons uw woorden tuigen.
Doedt hem 'tgekroonde hooft, doedt hem de Scheper buigen
Ootmoedig onder u, op dat nae ziin Geloof
De gansche Wereld u gediden mag tot Roof.
| |
[pagina 28]
| |
Maer tot gewenschte roof, met winnig haerder sielen.
Seindt Gabriel uw Bood' op dat hi kom vernielen
Eens met ziin stercke hand al wat ons Trojen hier
Gevlucht heeft uit haer brand, end' eeren doet met vier.
Hier door werdt noch beroockt het Raedhuis der Catonen:
Men sieter noch met Loof en met Oliven-kroonen
Minervaas hooft vereert, en Phoebum gelauriert.
Die Phoebum die weleer de Maegden geschoffiert,
De Iongens heeft geschaeckt. men sieter oock de banen
En poorten noch onteert met twee gehoofden Ianen;
De Tempels noch bekladt hier met een Goden-Moe'r
Quansuis, en daer weerom met een verslete Hoer.
De rest werdt mi verboon van d'eerbaerheid te seggen.
Ei! laet toch Romen eens verwerpen en verleggen
Den Goddeloosen dienst die sich de Reden schaemt,
En leven soo den naem van sulcken Riick betaemt.
Och iae dit moet soo siin want Romen heeft tot gagie
Alree van deze hoop twee Princen in hostagie:
Twee Princen alle bei van Christus eerste Boon
Bedienders vant geloof verdrivers vande Goon.
Waer van denGa naar margenootq Eenen heeft den Heidenen doen weten
Het Christelick verbond, en d'AndereGa naar margenootr beseten
Voor eerst de eerste Stoel met uitgedruckte magt
Van d'Hemelsriicke poort voort menschelick geslacht
MetGa naar margenoots Sleutels op te doen. Verhuist dan o Verrader!
Bloedschender van uw Zus, verdriver van uw Vader,
En laet de Roomsche Stad bevriidt van uw' gebroed.
'tIs 'tuitverkoren vat, 'tis 'tBethzadiitsche bloed,
Het is 'tMoordadig feit van uw misbruicktenGa naar margenoott Koning,
'tWelck u nu selver scheit van een soo lieven wooning.
| |
[pagina 29]
| |
En seecker wel te recht, ghi hebt toch al te lang
De Konincklicke Stad gehouden onder dwang.
Ick sie den tiid alree die ons eenGa naar margenootv Prins sal brengen
Een Prins, een dienaer Goods, de welcke niet gehengen
En sal dat Romen bliif een Slaef van uw' Outaer,
Maer die met bouten stiif, met izer grof en swaer
Uw' Tempels sal beslaen, uw deuren sal besluiten;
De Beelden van Metael en Marmer daer deGa naar margenootw Druiten
Nu d'offerand' aen doen, tot spot van Godes wet,
Doen stellen op een plaets alwaerze om besmet
Alleen maer sullen staen tot wonder en tot teicken
Voor al den laten tiid, dat Romen oit dorst reicken
De Goddelicke eer aen koper, hout, of steen.
Maer siet daer komt den Heer, en 'teinde van miin Reen
Ick sie daer open doen, mi eeuwig tot geboorte,
Van Goods vergulde Stad de riicke paerle poorte'.
Lof moet u altiid siin miin God g'hebt mi gesterckt:
Hoe datmen mi gebraen, hoe seer men mi gesnerckt
Heeft op't gegloeiende stael, men heeft nochtans daeromme
Miin kunnen houden niet van mi in u te rommen.
'Ken heb u niet ontkendt, maer u gestaeg beleen;
Ghi hebt miin hart beproeft en door het vier miin leen
De g'heele nacht getoetst, en nae soo veele wonden,
Soo is nochtans in mi niet Goddeloos gevonden.
'tIs u genad' o Heer, dat ghi miin houden staen
En nu gedaen hebt d'eer van in uw Riick te gaen.
|
|