Gulde-Jaer Ons Heeren Jesu Christi

[p. 333]

Vloeyende paerlen.⁺
Tweeden Lof-sangh, op den selven Sondagh.⁺

1

Vloeyende paerlen uyt

Heer Iesvs ooghen
Voor sijn vervuylde Bruyd
Door groot medooghen
Met g'heele risten vloghen.
Ay my! sprack hy.
Ay my! Ay my,
Mijn zielen; Ay my, mijn creaturen!
Ay! ay! ghy doet my besuren
Te scherpe banen;
Bewecght u door mijn tranen.^1,11

+ 140

+ Bron: Lk. 19, 41-47. De 6^e tot 8^e regel van alle drie strofen vormen bij Stalpart eigenlijk één geheel. Op praktische gronden hebben we ze gesplitst. Dit kon te gemakkelijker geschieden, omdat dit gedeelte betrekkelijk onregelmatig is. In de 1^e strofe worden de eerste vier syllaben verdubbeld (door het teken :∫∫:) en rijmt alleen het einde op de volgende regel. In de tweede rijmen de eerste vier lettergrepen als een aparte regel op de volgende vier, waarvan dan de laatste twee weer tweemaal herhaald worden. Het einde van het geheel rijmt weer op de volgende. In de derde daarentegen is van rijm nergens meer sprake. Ook het metrum is soms gebrekkig. We hebben enige knopen moeten doorhakken, waardoor een zekere willekeur niet kon worden vermeden. Voor het gemak ener beoordeling geven we ook de oorspronkelijke tekst:

1, 6-8. Ay my! sprack hy. 〈Ay my! sprack hy.〉 Ay my! Ay my / mijn zielen; Ay my/ mijn creaturen! 2, 6-8. 't Onvruchtbaer hert // 't Welck my soo smert // soo smert / soo smert / en nu my doet dese tranen storten. 3, 6-8. O Heer ghena! O Heer ghena! ghena! ghena! laet dese tranen mijn zeep-sap wesen //

1,11 Beweeght u: laat u bewegen, ontroeren.

2

Sondighe zielen! laet

U nu besproeyen;^2,2
Siet uw' verdorde staet.³
Wiltse verfoeyen;⁴

2,2 nl. met de tranen mijner genade.

3 verdorde, nl. door de zonden.

4 -se, bij staet (vs. 3).

[p. 334]

 

Soo magh u eens begroeyen⁵

 

't Onvruchtbaer hert,

 

't Welck my soo smert

 

En nu my doet dese tranen storten.

 

Och! och! en⋆ sal noch niet korten⁹

 

U sondigh leven?

 

Gaet u ter deughd begheven.

5 begroeyen: vruchtbaar worden.

9 korten: korter worden, ophouden.

3

Wee my vervuylde vat!

Soud' ick dan hopen
Wel moghen oock in 't nat
Van dees hyssopen^3,4
Mijn sonden af te dopen!⁵
O Heer ghena!
Ghena! ghena!
Laet dese tranen mijn zeep-sap wesen,
Daer⋆, daer in mijn ziel magh weycken;⁹
En boven sneeu wit¹⁰
En boven sneeu wit bleycken.

3,4 hyssopen, de hysop werd blijkens de Schrift vroeger om de stijve en behaarde bladeren voor verschillende rituele reinigingen gebruikt. De dichter bedoelt echter de tranen van Christus. Het woord, metonymisch gebezigd voor datgene waarmee gereinigd wordt, is hier dus tevens symbolisch.

5 af-dopen: afwassen.

9 weycken: weken, week worden.

10 Deze regel valt buiten het rijmschema en preludeert op de volgende; boven sneeu wit: witter dan sneeuw.