|
| |
| |
| |
1981-1998
Wandelend met Olga Krijtová op de Karelsbrug in Praag, september 1982.
Foto Hans Krijt
Miep Diekmann te gast bij Alice van Romondt, directrice van de Biblioteca Publico Aruba, Oranjestad, najaar 1981. ‘Omdat eigen Arubaanse schrijvers van jeugliteratuur bijna niet voorkomen, besloten zij en Miep een paar jaar geleden na te gaan of er geen lokale “verborgen talenten” ontdekt en geholpen konden worden. Dat er op Aruba nauwelijks iets wordt uitgegeven, wijt Alice aan de spellingsproblematiek van de landstaal, het Papiaments: de controverse tussen de fonologische “Curaçaose” spelling en de etymologische Arubaanse’ (Boekblad, 11 mei 1984).
| |
| |
Met Hannie Wolff in de tuin van het Gemeentemuseum, Den Haag, 2 oktober 1982. Hannie Wolff is degene die Diekmann ‘ontdekt’ heeft. Zij zat in de jury toen De boten van Brakkeput tot Kinderboek van het jaar 1956 werd gekozen.
Miep Diekmann met de Tsjechische auteur Ota Hofman, Tsjechië, september 1982. Samen met Hans Krijt vertaalde Diekmann onder andere De rode schuur (1979) en De bezoekers (1985) van Hofman.
Foto Hans Krijt
| |
| |
Samen met de Arubaanse jeugdboekenauteur Frances Kelly (1946), die door Diekmann gecoacht is, 1983. Van Kelly verschenen in Nederland onder andere Wi-ki-ki-ri-ki-ki (1986) en Een reuze heksentoer (1988).
Miep Diekmann en Kirsten Klijnsma, die van juni 1982 tot september 1985 wekelijks Diekmanns verhaaltjes van Hannes en Kaatje voorlas voor de ncrv-radio. Scheveningen, najaar 1984.
Foto Hans Vermeulen
| |
| |
Miep Diekmann en haar schoondochter Marlieke van Wersch, met wie zij samenwerkte aan Hoe schilder hoe wilder.
Foto Jeroen Kamphoff
Oorkonde behorend bij de Italiaanse prijs waarmee Hoe schilder hoe wilder bekroond werd. In Nederland kreeg het boek een ‘Vlag en Wimpel’ van de Stichting cpnb.
Eerste druk (1986).
Fiel van der Veen maakte de omslagillustratie.
| |
| |
Voor Hoe schilder hoe wilder verrichtten Diekmann en Van Wersch niet alleen biografisch onderzoek naar de kunstenaars die ze behandelden, Diekmann maakte ook een glossarium van gebezigde woorden in de zeventiende eeuw, om te gebruiken in de dialogen.
| |
| |
Aantekeningen over het leven van de schilder Jan Steen, die in deel drie van Hoe schilder hoe wilder zou worden behandeld. Helaas werd het project na twee delen stopgezet.
| |
| |
Eerste druk (1989). Alle verhalen uit deze bundel verschenen eerder in: Hannes en Kaatje, wat is dat voor praatje (1983), Hannes en Kaatje, 2 in een straatje (1985), Hannes en Kaatje, een koekje met een gaatje (1985) en Hannes en Kaatje en het rommellaatje (1986).
Miep Diekmann met haar nichtje Heleen Akkerboom en vertaler Hans Krijt in Praag, augustus 1988.
Foto Vladimír Sůva
| |
| |
Winnaars van de onderscheidingen ‘Kinderboek van het jaar’ en ‘Gouden Griffel’ tussen 1954 en 1988, gefotografeerd voor een publicatie over de geschiedenis van die prijzen, Amsterdam, 1988. Achterste rij staand van links naar rechts: Guus Kuijer, Simone Schell, Jaap ter Haar, Karel Eykman, Tonke Dragt, Harriët Laurey, Henk van Kerkwijk, Nannie Kuiper, Paul Biegel, Mies Bouhuys, Els Pelgrom, Veronica Hazelhoff. Leunend op stoel: Henk Barnard, Leonie Kooiker, Thea Beckman, Toon Tellegen. Zittend op stoel: Alet Schouten, Siny van Iterson, Annie M.G. Schmidt, An Rutgers van der Loeff-Basenau. Zittend in het gras: Willem Wilmink, Joke van Leeuwen, Harriët van Reek, Miep Diekmann, Frank Herzen.
Foto Willem Diepraam
De vertaler Jaroslav Dowhopolyi en zijn vrouw Tamara op bezoek bij Diekmann in Scheveningen, april 1990. Dowhopolyi vertaalde in 1988 De boten van Brakkeput in het Oekraïens.
| |
| |
Etentje met de Nederlandse delegatie na het Internationale pen-congres in Praag (1994), waar Diekmann een erelidmaatschap van de Tsjechische pen-club werd verleend. Van links naar rechts J. Bernlef, Olga Krijtová, Rudolf Geel, Miep Diekmann, Eva Hoornik, Jan Honout en Hans Krijt.
Briefje van auteur J. Bernlef aan Miep Diekmann met een bedankbrief uit Tsjechië, ondertekend door een twintigtal auteurs die pas in 1990 vernamen dat Miep Diekmann in de jaren zeventig en tachtig berichten en financiële steun via een contactpersoon op de juiste plaatsen in het Oostblok wist te krijgen.
| |
| |
| |
| |
In de pool bij Emmy en Jan Hubert, Oranjestad, Aruba, 23 november 1993. Hun hond stond model voor Slobber uit Krik.
Diekmann opent een tentoonstelling over het kinderboekenfonds van de Tsjechische uitgeverij Albatros en de illustraties van Adolf Born (1930, met grijze snor) in de Openbare Bibliotheek te Voorburg, 17 januari 1995. Born illustreerde onder meer de Tsjechische vertaling van Hannes en Kaatje. Naast hem de Tsjechische ambassadeur J. Mihule.
Diekmann met haar zoons Jeroen (links) en Matthijs tijdens een etentje ter gelegenheid van haar zeventigste verjaardag, 26 januari 1995.
| |
| |
Miep Diekmann, Joke Thiel, Hans Ouwerkerk (toenmalige burgemeester) en Aad Nuis (toenmalige staatssecretaris van oc & w) tijdens een ibby-congres in Groningen, augustus 1996.
De succesvolle deeltjes kleuterpoëzie Wiele wiele stap (1977), Stappe stappe step (1979) en Ik en jij spelen wij (1982) werden in 1996 gebundeld onder de titel Ik zie je wel, ik hoor je wel.
| |
| |
Brief van Olga Krijtová en Hans Krijt aan Miep Diekmann, 21 januari 1998. Lieve Miep, / hoe ouder men wordt, hoe meer / waardeert men de goede dingen van het / verleden, hoe meer prijst men zich / gelukkig dat men goede vrienden had geduren- / de wat moeilijkere en toch onvergetelijke / jaren. Decennia lang was jij voor / ons een betrouwbare steun, een echt / rotsvast toevluchtsoord bij onze / sores. Jij was het die altijd bereid / was te helpen, jij wist altijd raad / jij was altijd de schakel en brug, zo / vast als de Karelsbrug (die nog / iets met je gemeen heeft: die / brug wordt namelijk ook nooit / echt oud omdat hij met zijn / “make-up” altijd een jeugdige / schijn bij zijn oude wijsheid / bewaart...) Hoe vaak hebben we / er samen over gelopen - tot en met / de laatste belevenis toen je erop / staande in je carnevalhoed over / Praag aan de Nederlandse tv-kijkers / vertelde. / Lieve Miep, we hopen dat / je een rustige en mooie verjaardag / hebt. Hou je taai, we / houden van je! / Olga / Miep, “van-harte” - en ik hoop (voor ons / allebei!) nog vele jaren gezellig bij je langs / te komen - altijd een verademing! / hk.
| |
| |
‘De meisjes van Leopold’.
Miep Diekmann met Jacolien Kingmans (links) en Liesbeth ten Houten op het feest ter gelegenheid van het vijfenzeventigjarig jubileum van uitgeverij Leopold in de Vondelkerk, Amsterdam, 4 juni 1998.
Foto Erna Staal
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
