Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 327]

Bert Beenkens (1937)
Keersmes in de Merodekapel

Slevrouw,

Es iech zoe noe en daan bij Uuch
E keerske bran op hoop vaan zege,
Daan straolt vaanaof Eur leef geziech
'ne Stèlle lach vaan Uuch miech tege.

Is 't deezelfde stèlle lach
Vaan toen, wie herders 's nachs Uuch voonte,
In 'nen awwe biestestal
Boe sjäöp mèt os en ezel stoonte?

Dat broed, die viege die me gaof,
't Wienege um vaan te leve,
Meh Eure stèlle leve lach
Doog hun mèt vräög dat aon Uuch geve.

En nao die foonkelende nach,
- Noets höbbe stare zoe gebloonke -
Höb Geer die keuninge, die drei,
Ouch Eure stèlle lach gesjoonke.

Iech moch neet, wie de herders toen,
D'n ierste Glorie hure zinge,
Waor neet debij wie ze Eur keend
Mèt wierouk hölde kaome bringe.

Meh es iech noe en daan bij Uuch
E keerske bran op hoop vaan zege,
Daan straolt, es stoont iech bij de krib,
'ne Stèlle lach vaan Uuch miech tege.

Aantekening

Uit: Mestreechter Keersverhaole (twieden drök, oetgebreid, Mestreech 1998) 47.