Leerzaame zinnebeelden
(1714)–Adriaan Spinniker–
Auteursrechtvrij
[pagina 76]
| |
Het heilzaam ongemak. Daar is een weg, die iemand recht schynt: maar het laatste van dien zyn wegen van de dood. Spreuk.xiv.12 Daarom recht weder op de traage handen, en de slappe kniën; en maakt recht paden voor uwe voeten: op dat het geen kreupel is, niet verdraaid, maar veel meer geneezen werde. Hebr.xii.12, 13. | |
[pagina 77]
| |
Op het XVIIIde zinnebeeld.Een reiziger, terwyl hy 't pad
Naar zyn' beoogde plaats betrad,
Zag van ter zyde een wegje lopen,
Vol boomgewas, en bloem, en kruid,
Daar 't pluimgediert' met zanggeluid
Het hert tot zoet vermaak kon noopen.
Die lieflykheid ontstak 't gemoed,
Om meê te deelen in dat zoet,
En dan zyn' reize te voltrekken:
Dies week hy van zyn eerste spoor
Naar 't padje, dat door oog en oor
Zo veel geneugte kon verwekken.
Maar 't leed niet lang, of 't hert, gevleid
Door alle die bekoorlykheid,
Liet van haar' kracht zich heel verwinnen;
En, vast aan 't lustgenot verknocht,
Deed all' de zorg voor zynen tocht
Geheel verdwynen uit de zinnen.
Dus ging hy op het bypad voort,
Niet eens gedachtig aan het woord,
Dat hem een wyze had doen hooren,
Hoe deeze weg onveilig was,
En uitliep in een diep moeras,
Daar, wie 'er inviel, moest versmooren.
Doch eer hy zich ter plaatse vond,
Daar hem 't gevaar beschooren stond,
Veranderde de lucht van weder:
De wind stak op met fel geblaas,
De donder kraakte met geraas,
De regen viel by plassen neder.
Dit deed zyne oogen opengaan;
| |
[pagina 78]
| |
Dit deed hem denken, waar van daan
Hy dwaaslyk had zyn' gang genomen:
Dit dreef hem weêr naar 't rechte pad,
Om veilig ter gewenste stad
Noch voor den avond in te komen.
Wat waar dien mens dat onweêr goed,
Dat hem voor onheil heeft behoed,
Denkt ider, wien dit komt te vooren.
Maar zie wel toe, beminde vrind,
Als gy u in dien staat bevind,
Dat gy geen' and'ren toon laat hooren.
U wierd een hoog bevel gedaan,
Om vlytig op een' weg te gaan,
Naar eene groote stad gelegen;
Een' stad, wiens straaten zyn van goud,
Wiens poorten van gesteent' gebouwd,
Daar 't alles vloeit van heil en zegen.
U heeft de wyste mond gezegd,
Dat onderweg een bypad legt,
Dat schoon en heerlyk komt te vooren,
Daar zich vertoont in overvloed
Al wat de lust der oogen voed,
En oor en herte kan bekooren.
Maar tevens wierd u aangediend
Van uwen allertrouwsten Vriend,
Dat deeze weg voor roovers benden
Stelt zynen wandelaar ten doel,
En uitkomt in een' naaren poel
Van eeuwig jammer en elenden.
Gelukkig, zo dit vertoog
Geduurig speelt in 's herten oog,
En houd u in omzichtig waaken,
Op dat gy, van verleiding vry,
Dat schaad'lyk bypad stapt voorby,
| |
[pagina 79]
| |
En ter behouden' plaats moogt raaken.
Maar zo gy, by gebrek van wacht,
Verwonnen door de zoete kracht
Van 's vlees aantrekkelyk behaagen,
En veelerhande zinlykheên,
Van 's levens weg zyt afgetreên,
En 't heilloos bypad ingeslaagen;
O! klaag, of toon dan geen verdriet,
Als gy een onweêr groeijen ziet,
En u op 't onvoorzienst bestooken;
Als uw' geneugte en aardse rust,
Door storm van schaade, en tegenlust,
En ziekte, en pyn, word afgebroken.
Denk, dat uw Vader, niet uit haat,
Maar trouwe liefde, u treft en slaat,
Om uwen ondergang te weeren.
En kan dit uwe ziel bevroên,
Ei laat, ei laat uw voet zich spoên,
Om weêr op 't rechte pad te keeren.
Zo word die storm van tegenspoed,
Door recht gebruik, u nut en goed.
Zo moogt gy hier, en eens hier boven
In 's hemels stad, Gods wys beleid
En goedheid tot in eeuwigheid
Voor zulk een' zegen vrolyk looven.
|
|