Leerzaame zinnebeelden
(1714)–Adriaan Spinniker–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
Neem 't wis voor 't onwis. Die zich des armen ontfermt, leent den Heere: en hy zal hem zyne weldaad vergelden. Spreuk.xix.17. En ik zeg ulieden, Maakt u zelven vrienden uit den onreachtvaardigen Mammon; op dat, wanneer u zal ontbreeken, zy u mogen ontvangen in de eeuwige tabernakelen. Luk.xvi.9. | |
[pagina 71]
| |
Op het XVIIde zinnebeeld.Die buiten 's lands, door iver aan te weden,
Een' ryken beuit by een verzaameld had,
En middel wist, om zyn' vergaarden schat
In veiligheid naar 't vaderland te zenden,
Was dwaas, indien hy zelf zyn goed en geld
Ging draagen langs een' weg vol naare holen,
Waar in hy wist dat roovers zich verschoolen,
Die 't reizend volk aanvielen met geweld,
Ja, met hun goed, benamen ook het leven.
Gy, die u vind bedeeld van 't aardse goed,
Past dit bedryf tot leering op 't gemoed,
Of 't aan uw' ziel de rechte vrucht kon geeven.
Gy zyt de man, die in een vreemd gewest,
Een' wyl als van uw vaderland verbannen,
Door wakk're vlyt gestadig ingespannen,
Om schatten woelt en arbeid al uw best.
Gy zyt de man, die niet altyd moet leeven
Aan deeze kust, noch blyven in den staat
Van vreemdeling, maar eenmaal vroeg of laat,
U weêr van hier naar 't vaderland begeeven.
En ach! hoe gaarn, hoe gaarne zoud gy daar
De vrucht van all' uw' arbeid, moeite, en zorgen,
Uw' lieven schat, met eenen zien geborgen,
Voor eeuwig vry van nadeel en gevaar!
Dat wenslyk lot stond u gewis te wachten,
Zo gy den raad, dien de allerwyste mond
Zyn' jongeren weleer op 't herte bond,
Te recht waardeerde, en trouwlyk woud betrachten.
Dat viel u toe, indien gy 't waardig pand
Van uwen schat stelde in vertrouwde handen,
Die, nooit door list of moedwil aan te randen,
| |
[pagina 72]
| |
Hem bragten naar 't gewenste vaderland.
En vraagt gy, wie zyn die getrouwe booden,
Aan wien myn goed zo veilig wierd betrouwd?
Uw' broeders zyn 't, wien, tot hun onderhoud,
Hier uwe liefde en bystand is van nooden.
Uw' broeders zyn 't, die u de Heiland liet,
Om in zyn' plaats ontferming aan te toonen,
Met vast beding van 't eeuwig te beloonen,
Als waar 't aan hem in waarheid zelf geschied.
O! hield gy die voor uwe beste vrinden,
Besteedde gy aan hen uw' overvloed,
Dan zoud ge uw' schat, voor alle ramp behoed,
In 't zalig huis uw's Vaders weder vinden.
Dan zoud gy daar, het geen uw' trouwe deugd
Den armen in hun nood had uitgeschooten,
Naar uwe lust zien uit genaê vergrooten
Met overwinst van eeuwig heil en vreugd.
Voor 't aardse goed, milddaadig weggeschonken,
Zaagtge u een' schat van hemels goud bereid;
Zoudge in een kleed van licht en heerlykheid,
Veel schooner, dan den glans der zonne, pronken;
Zoudge aan den dis, met Gods beminden stoet,
In 't ryk genot der hemelweelde deelen,
Die steeds op nieuw, en zonder te verveelen,
De lust verwekt, terwyl zy die voldoet;
Zoudge op een' troon in de ongemeeten' zaalen,
Bekroond met goud, en paer'len, en robyn,
Daar alle glans en luister doof by zyn,
Voor 't Engeldom van eeuw tot eeuwe praalen.
Maar ach! uw' ziel, te zeer aan 't aards verpand,
Mistrouwt het woord van 't Goddelyk belooven,
Hoe wis gesterkt door wonderen van boven,
Hoe vast gemaakt in 't bloed van Gods Gezant.
Des kiest gy zelf die groote reis te waagen,
| |
[pagina 73]
| |
Met uwen schat belemmerd en belaân,
Al weet gy schoon, dat roovers op uw' paên
In menigte u beloeren, en belaagen:
Al weet gy schoon, dat brand en watervloed,
Dat storm op zee, dat snoô bedriegeryen
En ontrouw u omringen van weêrzy'en,
Om tot uw' smert te plonderen uw goed.
Wat kon, ô mens, in u die dwaasheid baaren,
Dat, daar ge uw goed, op wisse borg en pand,
Zo veilig kond verzenden naar uw land,
Gy 't liever stelt ten doelwit van gevaaren?
Of word uw hert van kloeke hoop gevleid,
Dat geen van all' die roovers u ontdekken,
En gy uw' weg gerust zult heenen trekken,
Door goed geluk verzelschapt en geleid?
Hoe licht hoe licht kon uwe hoope dwaalen!
En schoon gy bleeft, het gantse levens pad,
Naar uwen wens bezitter van uw' schat,
Eens komt de tyd, die 't alles zal betallen.
Al kunt gy hier langs veele wegen treên,
Waar van 'er een, voorzichtig ingeslaagen,
Van roovers weet, noch ongeval, noch laagen,
Zy loopen alle in een' spelonk tot een:
In een' spelonk, van licht en lucht verschooven,
Waar in het hoofd der roovers zich onthoud,
Die niet alleen uw zilver, en uw goud,
Maar ook daar by uw leven dreigt te rooven.
Schoon gy 't verstand van Salomon bezat,
En Simsons kracht u speelde door de leden,
Gy moet, gy zult dit naare hol betreeden:
Naar 't vaderland is nergens ander pad.
Hier mag 't u niets in 't allerminste baaten,
Dat gy tot noch gerust, en wel te vreên,
En ongemoeid gingt wandelen daar heen:
| |
[pagina 74]
| |
Hier moet gy 't al, en eens voor al, verlaaten.
En wat zal 't zyn, als u, in zulken stand,
Dus naakt en bloot voor 's Vaders oog gekomen,
Eens rekenschap zal worden afgenomen
Van 't geld en goed, betrouwd aan uwe hand?
Wat zal het zyn, wanneer men u zal vergen,
Te toonen, dat uw herte heeft gewaakt,
Om uwen schat, by tyds voor uit gemaakt,
Door Jezus boôn in 't vaderland te bergen?
Wat zal het zyn, dan dat ge, als onbekend,
En vreemd, u ziet verstooten, en verdreeven,
Om in het land der duisternis te leeven,
In spyt, en smert, en armoê zonder end?
Schrik, dwaaze mens, schrik voor zulk droevige lyden,
Op dat die vreeze u leere uw onheil myden.
| |
Toezang.Stem: Heilgierig mens, wiens grondgedachten.
| |
[pagina 75]
| |
Voor elks gezicht,
En verklaaring gaf
Van zyn' gunst of straf
Eens te zullen ondervinden,
Naar elk zich droeg ontrent zyn' vrinden.
III.
Der heeren Heer heeft door zyn' booden
Tot zyn paleis ons laaten nooden;
Maar tevens tot een' wet
Ons voorgezet,
Om door dienstb're vlyt
Eerst in deezen tyd
Zyner vrienden gunst te winnen.
Wie dit verzuimt, raakt nooit daar binnen.
IV.
Gods vrienden, die ons 't pad bereiden,
En in zyn' wooning kunnen leiden,
Zyn de armen, welker nood
Hier smeekt om brood,
Drank, en huis, en kleed,
Hulp in ziekte en leed,
Trouw bezoek in boei en keten,
Gedraagen om een goed geweeten.
V.
Gy, die aan 't aardse goed blyft kleeven,
Slechts voor u zelven schynt te leeven,
En kreunt u aan 't verdriet
Der armen niet,
Drukt uw hert en zin
Deez' bedenking in,
Drukt ze diep in uw' gedachten,
Op dat ze u leere uw' pligt betrachten.
|
|