Leerzaame zinnebeelden
(1714)–Adriaan Spinniker–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
Naar de smaak is. Want een dag in uwe voorhoven is beter, dan duizend [elders]: Ik koos liever aan den dorpel in het huis van mynen God te weezen, dan lang te woonen in de tenten der godloosheid. Ps.lxxxiv.11. Die uit God is, hoort Gods woorden: daarom hoort gylieden niet, om dat gy uit God niet zyt. Joann.viii.47. | |
[pagina 39]
| |
Op het Xde zinnebeeld.Schoon spys by spys myn' dis belaaden,
Door meer dan eene hand bereid,
Gezoôn, gebakken, en gebraaden,
Ter keur van myne zinlykheid,
Noch moeten ze alle in waarde wyken,
Hoe dier, hoe aangenaam, en goed,
Voor eene, die den prys kan stryken,
Om dat zy best myn' smaak voldoet.
Doch zo hier op gelyke wyze
Een ander mogt zyn' lust verzaân,
Hy koos veellicht eene and're spyze,
En liet de myne, als slechter, staan.
Ja dit zou reis op reis gebeuren,
Indien 't zo menig onderscheid
Van tongen wierd vergund te keuren,
Als hier gerechten zyn bereid.
Maar die, door wys beleid gedreeven,
Zich met die spyze hield voldaan,
Wiens krachten nuttigst zyn voor 't leven,
Die was 'er wis gelukkigst aan.
Gy, die u voelt tot heil genegen,
Ei past die voorwerp op 't gemoed
Door een aandachtig overweegen,
Op dat gy daar uw' vrucht meê doet.
Elk mens bevind zich als gezeten
Aan eene tafel, ryk voorzien,
Daar zich, voor zyn inwendig eeten,
Verschot van spryzen aan komt biên.
Hier weet de waereld haar' banketten,
Verguld, en rykelyk vermast
Met suikerzoet, hem voor te zetten,
En nood hem op die spys te gast.
| |
[pagina 40]
| |
Hier schenkt hem God van uit den hoogen
Een' spyze, die, vol hemelzoet,
Doch niet gezien met 's lichaams oogen,
Hem kan verkwikken naar 't gemoed.
Hier ziet men de eene spyze wraaken,
En de andere voor best gekeurd,
Door 't eigen onderscheid van smaaken,
Dat in 't natuurlyk word bespeurd.
De meeste, zonder te overweegen,
Wat heilzaamst voor de ziele zy,
Bevinden hunne lust genegen
Naar 't zoet van 's waerelds lekkerny.
Dus ziet men hen op 't greetigst jaagen,
Als andere Ezaus, stadig aan,
Om met dat voorwerp van behaagen
Hun neiging ryklyk te verzaân.
Maar die met wysheid gaat te raade,
Weet, dat een doodelyk venyn,
Vol bitterheid en ongenade,
Schuilt in 't gerecht, zo zoet in schyn.
Want schoon de waereld vleit door minne,
Daar menig dwaaslyk op vertrouwt,
Hy acht haar voor zyn' vyandinne,
Die slechts 't verderf der ziele brouwt.
Hy ziet haar' gaaven aan voor strikken,
Met list gespannen, om het hert
In 't eind elendig te doen stikken
In duldeloos verdriet en smert.
Die slaat hy de onbezonnen' dwaazen,
In 't hert te vreden en gerust,
Zich aan dat slechte moes veraazen,
En kiest tot voedsel van zyn' lust
Het disgerecht van hemelweelde.
Dat geeft hem eindloos meerder zoet,
| |
[pagina 41]
| |
Dan 't waerelds hert zich ooit verbeeldde,
Hoe opgepropt van 't aardse goed.
En schoon hy zomtyds in 't genieten
Dit smaakelyke Manna ziet
Met saus van bitterheid begieten,
Dat baart geen' walging, noch verdriet.
Die hem deez' spyze liet bereiden,
Erkent hy voor zyn' arts en vriend,
Wiens wysheid best kan onderscheiden,
Wat hem tot zyn' gezondheid dient.
Hy weet, hoe 't zelve lot te vooren
Zyn' oudsten Broeder heeft geraakt,
Hoe 't heilig Vat, van God verkooren,
Meê van dien alsem heeft gesmaakt
Met all' Gods vrienden en vriendinnen,
Noch roemende op het lieflyk zoet,
Dat hunne ziel genoot van binnen,
Schoon overstort met gal en roet.
Hy weet, dat hem in 's hemels hoven
Een schoon banket word toebereid,
Dat alle zoetheid gaat te boven,
En, nooit vermengd met bitterheid,
Hem zonder einde zal vermaaken,
Als al 't bedrieglyk waerelds zoet,
Daar de aardse herten zo naar haaken,
Eens voor altyd verdwynen moet.
Dus leert hy zyne smaak verwinnen,
En vind te mets genoeglykheên
In 't geen den uiterlyke zinnen
Eerst bitter en onsmaaklyk scheen.
O Jezus, maak ons van die wyzen,
Die 't aardse schynzoet in 't geheel
Versmaaden, en uw' hemelspyzen
Verkiezen voor ons eenig deel.
|
|