No. 50 Darley Square

[p. 40]

V

LATER had Mr. Myers zich wat hersteld, de eerste dagen was hij op zijn kamer gebleven. Het meest lag hij in bed en sliep, soms las hij in een boek over Magie, dat hij toevallig had gevonden, maar dat hem in het minst niet boeide. Zijn eten werd hem door Tom Harry, een oude bediende gebracht. Bezoek ontving hij niet, zijn ziekte had trouwens geen opzien gebaard.

Eenmaal was zijn moeder bij hem geweest; zij was op de rand van zijn bed gaan zitten en had over zijn haar gestreeld. Ze wist niet, wat er was voorgevallen, want hij had haar niets verteld, maar het was als of ze het begreep. Hij keek naar het oude gezicht, omlijst door het grijze haar, hij keek

[p. 41]

naar de ogen, die afwezig waren als altijd en hij wist, dat hij haar zijn verdriet bekend zou hebben, als ze maar niet doof was geweest. Hij kon toch niet gaan schreeuwen!

Intussen naderde de vier en twintigste, de dag, waarop zijn huwelijk zou zijn gesloten. Wanneer hij eraan dacht, maakte een schrik zich van hem meester, werd het hem benauwd, voelde hij zich een gekooide vogel, die uit moest vliegen, maar het niet meer kon en er nu alleen nog maar naar verlangde, dat er iemand zou komen, die een doek over zijn kooi zou leggen, een doek, die de brutaliteit van de wereld en van het daglicht buitensloot.

De twintigste December wist hij, dat hij het niet langer kon verdragen, dat hij moest vertrekken. Hij besloot naar Darley Square nr. 50 te gaan. Des middags pakte hij zijn koffer. Kleren zocht hij bijeen, wat oude dingen, waaraan hij nog gehecht was en levensmiddelen voor een paar dagen. Toen schreef hij een brief aan zijn ouders, waarin hij hen van zijn vertrek op de hoogte stelde en in een paar woorden sprak over de reden van zijn misschien zonderling gedrag. Hij gebood hen uitdrukkelijk

[p. 42]

hem niet met bezoeken te plagen en had slechts een verzoek, hem den ouden bediende, Tom Harry ter beschikking te stellen. Deze moest dan de vijf en twintigste December bij hem komen.

Des avonds verdween hij ongemerkt uit het ouderlijk huis en begaf zich te voet naar Darley Square. Er viel een sombere nacht; de sneeuw was gesmolten en overal lagen er bruine plassen op de straten. Flarden wolken dreven langs een sikkeltje maan en verder weg dan gewoonlijk stonden vaag de sterren.

Mr. Myers ging langzaam voort. Hij dacht aan de jaren, die waren voorbij gegaan, zonder dat hij zich bewust gemaakt had, dat hij een geluk bezat, een geluk, dat hij moest verdedigen tegen de scherpe aanvallen van buiten. Hij dacht aan de vrouw, die hem de mildheid van haar aanwezigheid had doen gevoelen zonder er veel voor terug te verlangen en voor het eerst dacht hij anders aan haar dan vroeger, zag hij haar niet meer in de warmte van haar kleed geborgen, maar naakt en verleidelijk, blank en verlokkend. Hij zag de ogen, die hem brandend aanzagen, die hem zijn zelfbeheersing deden verliezen en voelde een heet ver-

[p. 43]

langen in zich opkomen, het verlangen zich te mogen overgeven aan het branden van haar vlees, aan de koestering van haar armen, aan de gevoeligheid van haar lippen en borsten.

Hij kwam aan het huis, Darley Square nr. 50, dat zij samen hadden moeten bewonen. Hij ontsloot de deur. In de gang rilde hij van een kou, die hem tegemoet scheen te komen.