Syons wijn-bergh
(1670)–M. van de Speybroek–
AuteursrechtvrijInhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert
't Seven-en-vijftigste liet. aant. Ga naar margenoot+Om overhandt te singen, eerst den Bruydgom Christus, daer na de Bruydt Syon. | |
Stemme: Leeft 'er wel yemant soo blijde.
Den Bruydegom.
SYon, lieve Bruydt verkoren,
Mijn Princesse en Vriendin,
Wilt de stemm' uw's Vrients aenhooren
Want ghy staet in mijnen sin,
Ick draegh u reyn liefde binnen
Boven al,
Want ghy zijt die ick beminne,
En altijdts sal.
De Bruydt.
2. Eerweerdig Bruydegom schoone,
Ick hoor' u spreecken tot my,
Als een machtig Konings Sone,
Daer ick maer een Slaef en zy:
Van waer komt my dees' genade
Wijs bedacht?
Daer ick dacht; het was te spade
Lange gewacht.
Den Bruydegom.
3. Stercke liefd' heeft my door-sneden
Dat ick aen-gordde mijn zweerdt,
Quam selver tot u gereeden,
Om u te soecken seer weerdt,
En verliet mijns Vaders Throone
| |
[pagina 296]
| |
Voor een tijdt,
En quam selver by u woonen
Daer ghy zijt.
De Bruydt.
4. Bruydegom, uwe Dienaren
Hebben 't my al wel geseyt,
Dat wy t' samen souden paren,
Hoe hebt ghy soo langh gebeyt,
Dat dee mijn herte verlangen,
Om dat ick
Als een slave lagh gevangen
Met doodts strick.
Den Bruydegom.
5. Den tijt moeste vervult wesen
Die by mijnen Vader stondt,
Soo sijn knechten u voor desen
Selfs seyden uyt sijnen mondt,
Doen quam ick om sijnen wille
Hier te doen,
Om u groote schult te stillen
Met 't rantsoen.
De Bruydt.
6. Bruydegom machtigh en rijcke,
Ghy hebt al mijn schult betaelt,
Niemant was oyt uw's gelijcke,
Sy hebben al seer gefaelt
Die pochten op haer rijckdommen
En groot goet,
Daer is noyt niemant gekomen
Die sulcks doet.
Den Bruydegom.
7. Daer hebt gy in 't wit geschoten,
Dochter Syon, lieve Bruydt,
Doen mijn Bloedt hier wiert vergoten,
Liet mijn leven tot een buyt,
Silver, goudt het niet en koste,
Of eenigh pandt,
Daer ick u mede verloste
Uyt duyvels bandt.
| |
[pagina 297]
| |
De Bruydt.
8. Mijn tonge is veel te geringe
Dat ick u, ô Bruydegom,
U eer en lof soude toe-bringen,
Die u aldaer te voren komt:
Al lagh ick na mijn vermogen
Op mijn knien
Al mijn leven langh gebogen,
't Sou niet geschien.
Den Bruydegom.
9. Geen ding mag my meer vermaken
Dan rechte vernedertheyt,
Want hoogmoet dat zijn de saken
Waer door Eva werdt verleydt;
Bracht haer selven in 't beswaren,
Dat ghy hier
Noch met pijn en angst moet baren
Vol dangier.
De Bruydt.
10. Veel te meer verlangt mijn herte
Naer u weder komst' mijn Heer,
Dan sal al mijn droeve smerte
Nemen een anderen keer,
Soo ghy my selver toe-seyde,
Dat ghy ginght
Om een stede te bereyden,
Heer Koningh.
Den Bruydegom.
11. Treckt uyt Syon u treur-kleeren
Ick sta met den ringh in d' handt,
Ben al vast aen 't weder-keeren
Om u t' halen in mijn landt:
Ghy sult als den pallem schoone
Eeuwigh staen,
En gelijck den Ceder-boome
Op den Lybaen.
De Bruydt.
12. Noyt geen herte verheugden,
Als ick nu inwendigh doe;
Wat sal 't dan zijn in de vreugde
| |
[pagina 298]
| |
Als ick sal aenschouwen, hoe
Ghy en uwen Vader t'samen
Eenigh zijt,
Daer ick mijn selven moet schamen
Nu ter tijdt.
Den Bruydegom.
13. Gy konnet u niet bedincken
Hoe ghy boven in den Throon
Als de Son eeuwigh sult blincken,
En vercieren met de kroon,
En een kleet van witte zijde
Aengedaen,
Uwe vreught sal niet ontglijden
Noch vergaen.
De Bruydt.
14. Och! of mijn tonge nu ware
Een 's geleerden schrijvers pen,
Om de vreught te openbaren
Van 't Rijcke der Hemelen:
Ick en sal nu niet meer zwijgen
Dagh of nacht,
Ick sal daer wel toe verkrijgen
Nieuwe kracht.
Den Bruydegom.
15. Daer sal 't u niet aen ontbreken,
Maeckt bereyt u Bruylofts-kleet,
Laet u Lampen zijn ontsteken,
Want ick ben al schier bereet,
Mijn Engelen die staen veerdig
Om met my
Tot u te komen expeerdigh
Dichte by.
De Bruydt.
16. Ick sal nu al scherp gaen letten,
Of ick hoore het geklanck,
En u Engelen trompetten,
Daer op uwe stem eer lanck,
Ick sal u sien inde wolcken
Machtigh sterck,
Te oordeelen allen volcken
| |
[pagina 299]
| |
Na haer werck.
Den Bruydegom.
17. Recht oordeel sal ick dan geven
Naer dat elck hier heeft gedaen,
Dan sulen wy, Lief verheven,
Met d' Engelen t' samen gaen,
Vergeselschapt all' gelijcke,
Seer propijs,
Naer mijn eeuwigh Koninckrijcke
Het Paradijs.
De Bruydt.
18. Hoe sullen dan mijne oogen
Met verwonderingh aensien,
Als ghy my sult gaen vertoogen
U Heerelickheyt by dien,
Dan sal haest werden vergeten
Al 't verdriet
Dat ick hier hadde gesleten,
't Werdt tot niet.
Den Bruydegom.
19. Gy en sult dan niet meer klagen
Ick sal u aen de Fonteyn
Al u tranen schoon af-vagen,
Maken u suyver en reyn:
Ghy sult met d' Hemelsche spijsen,
En den wijn,
Soo ick u hier gingh bewijsen,
Verzaet zijn.
De Bruydt.
20. Koninck Bruydegom vol weerden,
Is den tijt nu schier vervult?
Geeft my kracht om te volheerden
Tot dat ghy selfs komen sult:
Ick sal u nu snel verwachten
Onbeschroomt,
Segge by daegh en by nachte;
Heer Jesus koomt.
Die de Bruydt is (in een Geestelijcken sin) die heeft dese Bruydegom Jesus: Wy moeten hem met de opperste en eenigste liefde onses gemoets beminnen, gelijck een lichamelike Bruydt aen haren Bruydegom betaemt. Desen Beminden is van soodanigen natuere dat hy geenen anderen nevens hem en lijdt: alsoo hy een Hemelsche Bruydegom is, soo wil hy met Hemelsche liefde bemint werden. Om de wille van desen Beminden moetmen verlaten datmen te lief heeft, om dat hem de opperste Liefde toe-komt. Geeft dan desen Bruydegom plaetse, en belet alle andere tot u in te komen. Daer en is geen groot vertrouwen te stellen in een sterffelick mensche, al is hy ons lief en bemint. Stelt gheheel uwe hope op desen Bruydegom den Sone Gods, ende laet hy zijn uw' gheheele vreese, uw' gheheele liefde. |
|