Syons wijn-bergh

Inhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert

[p. 202]

't Negen-en-dertigste liet.
Waer in vertoont wordt de schoone verçierde hemelsche stadt, het nieuwe Jerusalem, de stadt vol aller goeden, met haren smallen, nauwen, en engen in-gangh, sonder wiens bewandelinge, niemandt der voorseyde Stadt met hare goederen ende kostelijcke rijckdommen en sal genieten. &c. ⁺

+ 039

Stemme: Treurt edel huys Nassouw.

⁺IN 't ruyme leyt een Stadt
Vol rijckdom ende schat,
Maer den in-gangh van desen
Is maer een voet-stap breedt,
Soo wy konnen lesen
By een die Esdras heet.

2. ^* Vol p'rijckel en dangier,
Op d' een zijd' een vyer,
Aen d' ander zijd' een water:
Vele met ongemack,
Even wel daer gaet 'er,
Alsoo den Engel sprack.

+ De enghsten ende verachtsten wegh brenght ons tot de ruymste, en heerlijckste plaetse, Luc. 16.22.

* Den enghsten wegh is den eenigen om 't eenige perijckel der ziele t' ontgaen, Joan. 14.6.

[p. 203]

 

3. ^* Hoe sal dese Stadt schoon,

 

Yemant tot sijnen loon

 

Van God mogen aenschouwen;

 

't En zy dat hy door-gaet

 

Aldereerst dat nauwe,

 

Al na des Engels raedt.

 

 

 

4. Seer nauwe is den wegh,

 

Die ons ten Hemel leght,

 

Naer Christus eygen reden:

 

Maer weynigh die hem vindt,

 

En noch min die hem treden,

 

Dit dient al wel versint.

 

 

 

5. ^‡ Den weg al tot 'er doodt,

 

Die is seer ruym en groot,

 

De Hel heeft hare kaken

 

Seer wijdt open gedaen,

 

Dat 'er veel in geraken,

 

Die desen wegh in gaen.

 

 

 

6. Wijdt is der Hellen muyl,

 

Een grouwelijcken kuyl

 

Voor al die daer in vallen,

 

Eeuwige duysternis,

 

Geen verlossingh met allen

 

Daer nimmermeer en is.

 

 

 

7. Den kuyl die is bereyt,

 

(Soo den Prophete seyt)

 

Van gist'ren al voorleden:

 

Vyer en hout is al daer,

 

Om al haer boosheden

 

Te straffen openbaer.

 

 

* Christus is den grootsten, ende nochtans is Hy ons door den nauwsten wegh voor-gegaen, 1 Petr. 2. vers 12.

‡ Den breden wegh der sonden, om dat die niemant en benauwt met de Wetten der Godvruchtigheydt, ende om datse met soodanige dingen aen-lockt die des vleesch lust verlustigen: het zy spijse, dranck, rijckdom, ofte yets daerse ghewoon is den mensche mede te verleyden: daer om trecktse veel menschen tot haer. Desen wegh, behalven datse bedriegelijcke ende verganckelijcke goederen vertoont ende belooft, (waer in sy noch dickwils ongetrou is.) Op den euangelischen wegh bekomt men een goede Conscientie, welck alle sienlijcken welstant deses levens te boven gaet, met een hoope des eeuwigen Levens vermenght, daer men op den wegh der sonden niet te verwachten heeft, als pijningen van een quade gewisse, en die is als een helle voor een levende ziele: daer is niet ellendiger in dit leven als een quade gewisse, welcke niemandt kan ontgaen, noch te niete doen. Men mach de aenklachten der Conscientien niet verdrijven door wereltsche besigheden, playsieren, geselschappen, of stercken dranck: alle dese dingen en konnen den Mensche van de kracht des gerichts, der conscientie, of het oordeel Gods, niet bevrijden. Dat oordeel onses gemoets is in 't binnenste van ons, ende in 't innerlijcke van ons eygen ziele ende reden gegrondet. Nacht en dagh vervolghtse ons dichter als de schaduwe ons lichaem: wy konnense geensins ontgaen, 't en zy dat wy met ware boetveerdigheyt onsen toevlucht nemen tot den Throon der genade Gods in Christo: want God heeft de Werelt in hem versoent, seght den Apostel, 2 Cor. 5.19. Daer haer sonden niet toe-reeckenende, ende door desen wegh kan 't Woordt der versoeninge in ons geleght werden/ ende ontgaen alsoo in heyligheyt des levens, de qualen deses ende des toekomende Oordeel Gods.

[p. 204]

 

8. Hy sal wortel noch tack,

 

(Soo den Prophete sprack)

 

Dan laten over-blijven:

 

Als kaf geheel verwaeyt.

 

Buyten schuere moeten drijven,

 

Jammerlijck afgemaeyt.

 

 

 

9. Dan sullen sy den doodt

 

Soecken door desen noodt,

 

Maer die sal van haer vluchten,

 

Dan sullen sy te gaer

 

Eeuwigh huylen en suchten

 

In grooter pijne zwaer.

 

 

 

10. Haer geselschap sal zijn

 

Al in der Hellen pijn,

 

Veel grouwelijcke geesten,

 

Die sy hebben gedient,

 

Van den minst' tot den meesten,

 

Vinden hem als quaet vriendt.

 

 

 

11. In dese pijne werdt

 

Door de brandende smert

 

Om water vast geroepen:

 

Maer 't sal dan zijn te laet,

 

Nimmermeer geen hopen,

 

Hulpe, troost, noch raedt.

 

 

 

12. In dit jammer-geklagh

 

Sal schijnen eenen dagh

 

By haer als duysent Jaren:

 

Maer die in vreughden zijn,

 

Sal haer altijdt openbaren

 

Blyschap voor druck en pijn.

 

 

[p. 205]

 

13. Een seer groot onderscheyt

 

Sald 'er dan zijn bereyt,

 

Die God van herten vreesen,

 

Maer die sijn Majesteyt

 

Niet gehoorsaem en wesen

 

Is hier sijn Rijck ontseyt.

 

 

 

14. Geen droefheyt hier, hoe zwaer,

 

Is te gelijcken daer,

 

Noyt meerder vreugt bevonden,

 

Dat hier geen pen en kan,

 

Noch geen tonge verkonden,

 

Sullen bevinden dan.

 

 

 

15. Gods uytverkoren Schaer

 

Sullen dan allegaer

 

Van den nieuwen Wijn drincken,

 

En eten Hemels Broot;

 

Als de klare Son blincken

 

Eeuwigh in vreughden groot.

 

 

[p. 206]

 

16. ^* Noyt oore heeft gehoort,

 

Noch noyt in 't herte voort

 

En is 't gekomen binnen,

 

Dat God sal geven schoon,

 

Die 't hier al overwinnen,

 

Voor haer soldy en loon.

 

 

 

17. Oorlof vrienden bemint,

 

Blijft als Christus gesint,

 

En gaet altijdt verheven

 

Den wegh seer nauw en smal,

 

Die daer leyt tot den leven,

 

Boven in 's Hemels dal.

Behoudt het goede.

* Indien de buytenste solderinge des Hemels (voor menschen en dyeren) soo uytnemende verciert is met een gulde Son, silvere Maen, en soo veel heldere Sterren, als Peerlen. Veel treffelijcker is 't daer den onsterffelijcken God woont in de Hemelen, selfs met de Hemelsche Geesten, van waer wy verwachten Jesus den Salighmaker, die de plaetse is gaen bereyden voor alle die gene die hem hier in heyligheyt des levens soecken, sonder welcke niemandt den Heere sien en sal, Hebr. 12.14.

Van het Nieuw Jerusalem, ende de vreughde van dien.

BEdenckt een schoone Stadt, die niet als helle stralen,
Laet uyt het rijck gebouw van hare Poorten dalen,
Een Stadt een heerlijck werck, gelijck 'er noyt en was,
Een Stadt van enckel gout, gelijck gesuyvert glas,
Een Stadt een schoon juweel, daer klare beeken vloeyen
Tot heyl van al het Volck; daer nutte vruchten groeyen

[p. 207]

 

Ten goede van de Ziel; een Stadt, een reyne Stadt,

 

Die in een's Menschen hert noyt recht en is gevat.

 

Daer is een helle Sonn', die noyt en laet te schijnen,

 

Daer is een wonder Licht, dat niet en sal verdwijnen;

 

Daer is des Heeren Bruyt, daer is de ware Min,

 

Geen quaet en raeckt 'er aen, geen vuyl en komt 'er in.

 

 

 

Wat is doch weerde Ziel, de luyster deses Werelts?

 

De Poorten van de Stadt die zijn van reyne Peerels.

 

Hier wort geen licht gebruyckt, als in het Aerdsche-dal,

 

Haer Fackel is het Lam, en God verlichtet al.

 

De Nacht en haer gevolgh, bekleet met duysterheden,

 

En wort 'er niet gesien, en wort 'er niet geleden,

 

Hier sal een nieuwe Lucht, een ander Werelt zijn,

 

Gesuyvert van verdriet en alle droeve pijn:

 

Hier sal het ooge sien wat al de sinnen wenschen,

 

Want God sal even selfs hem voegen by de Menschen,

 

En woonen by het Volck, O noyt begrepen saeck!

 

O! waer den Schepper is, daer is alleen vermaeck.