Syons wijn-bergh

Inhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert

Het negenthiende liedt.
Zijnde een geestelijck mey-liedt, &c.aant. ⁺

+ 019

Stemme: Hoort toe matrosen al te saem.

BLoemkens in den Somer-tijt,
Hoe verciert gy 't saysoen

[p. 110]

 

Men siet over al breedt en wijt,

 

De velden lustigh groen,

 

De Winter is vergaen,

 

Den Somer is voor handen,

 

Den Mey-tijt komt nu aen,

 

Seer schoon staen nu de Landen.

 

 

 

2. Syon vriendinne lieve Bruyt,

 

Wilt toch neerstigh opstaen,

 

En gaet nu om te plucken uyt,

 

Eer den tijdt is gedaen:

 

Want seer haest sal het loof

 

Al werden afgestreken,

 

Dan sal men uwen schoof

 

Noch op het laetst' aen-spreken.

 

 

 

3. So gy dan zijt gebonden vast

 

Al met den gordel sterck,

 

Gy hoeft te vreesen voor geen last,

 

Daerom met goet opmerck:

 

Neemt uwen tijdt wel waer,

 

Terwijl de Tortel-duyve

 

Haer stem laet hooren klaer,

 

Mijn Bruyt mijn soete druyve.

 

 

 

4. Noch eenen zwaren Winter-dagh

 

Is 'er al voor de handt,

 

Als al het onkruyt (met geklagh)

 

Sal moeten in den brandt:

 

Daerom toch neerstigh zijt,

 

In tijds den Mey te plucken,

 

Dat gy meught zijn bevrijt

[p. 111]

 

Voor dat eeuwigh verdrucken.

 

 

 

4. Stelt hem toch vast al in u hert,

 

En van sijn vruchten smaeckt,

 

Dat gy daer door noch stercker wert,

 

En in sijn liefde blaeckt:

 

Want die hem hier ontfanght,

 

Verkrijgen nieuwe krachten;

 

Stadigh naer hem verlangt,

 

By dage en by nachten.

 

 

 

5. Princesse Bruydt, mijn schoon vriendin,

 

Altijdt goe sorge draeght:

 

Gy zijt die ick van herten min,

 

Siet dat gy my behaegt;

 

Ick, als den Bruydegom,

 

Sal nu haest (sonder falen)

 

Noch eens komen weerom

 

U in mijn Rijcke halen.

Behoudt het goede.

Door het klimmen van de Sonne krijgen wy den aengenamen tijdt van de Somer) en door 't zaeyen en planten werckt 'er een groote veranderinge in de Kruyden ende bloemen, ende in alles wat de Aerde voortbrenght: Wat veranderinge behoort het dan te wercken in ons hert ende gemoet, naerdemael de Sonne der gherechtigheydt ons beschijnt: (Jesus het licht des Levens:) Ja, wy beleven den dagh der Zaligheydt, ende het aengename saysoen des Euangeliums. Wy hebben den eenigen goeden Zaetzaeyer, den Sone des menschen, die het onverganckelijcke Zaet in ons aller herten zaeyen wil. Luc. 8. vers. 5.