Syons wijn-bergh

Inhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert

Het twintighste liedt.
Zijnde een klachte des autheurs, &c.aant. ⁺

+ 020

Stemme: Reyn maegdeken met eeren.

ALs ick ga overdincken
Den voorleden tijdt,

[p. 112]

 

Dan begint my t' ontsincken,

 

Vreughde en jolijt,

 

Hoe dat de liefde groot,

 

Die vierigh plach te wesen,

 

Ja stercker dan de doodt,

 

Soo seer verkoudt in desen.

 

 

 

2. De helden af-geslegen

 

Veel den schilt nu zijn,

 

^* Het zaet in desen wege

 

Viel, (verstaet wel mijn)

 

Hebben de Vogels ras

 

Haestelijck wegh gaen halen,

 

Soo dat men op dit pas

 

Nu menigh Mensch siet dwalen.

 

 

 

3. Het is wel te beweenen,

 

Dat 't aldus toe-gaet,

 

Dat die bereyden steenen

 

Selver werden quaet,

 

Dat sy aen 't huys niet meer

 

Te samen willen houwen:

 

Wilt in haer storten Heer,

 

Een hertelijck berouwen.

 

 

 

4. Die met een vyerigh pogen,

 

Tot anders gewin,

 

Deden naer haer vermogen,

 

Om te brengen in

 

Al tot de schoone Stadt,

 

Om t' samen zijn bevonden,

 

Die zijn geworden madt,

 

Door dat bedrogh der sonden.

 

 

* Die lichtveerdelijck, en flauwelijck de woorden der Hemelschen Leeringe (van den oppersten Leeraer Jesus) aenhoort, ende laet het insincken in sijn ghemoet, ofte druckt 'et in sijn gedachten, niet tot dat het wortelt: en onse goede genegentheden zijn niet ernstigh betuynt en beslooten, dat 'et Zaet bequamelick in den Acker onses herten vallen kan: sal men van de soete vrucht gewaer werden? Alle gedachten die een natuere hebben van den Sathan, tot haer, nijt, twist, wangunst, ende meer andere, die nemen dit Goddelijcke Zaet wegh. Veerdiger als de Vogelen des Hemels het Zaet des Ackers weg nemen, ende verteeren 't dat 'er geen vrucht van gesien en werdt. Luc. 8.5.

[p. 113]

 

5. Die haer hoop en betrouwen

 

Stelden op den Heer,

 

Die siet men gansch verflouwen;

 

Och! of sy noch weer

 

Mochten keeren tot God,

 

En beteren haer leven,

 

Ja doen na sijn gebodt,

 

Om hem vast aen te kleven.

 

 

 

6. Wel hem die met den Wijsen,

 

Conversacy maeckt,

 

Diens wandel is te prijsen;

 

Maer die peck geraeckt,

 

Die sou hem daer an

 

Seer lichtelijck besmetten,

 

Dus wilt doch den voet van

 

Alsulcke wegen setten.

 

 

 

7. ^* Want naer Paulus reden,

 

Het quade geklap

 

Verderft de goede zeden,

 

Dus haer geselschap

 

Hadden sy moeten vlien,

 

En van alsulcke scheyden,

 

Soo waren sy door dien

 

Niet komen tot verleyden.

 

 

 

8. Boerten en ydel kluchten

* Men dient altijdt met goet gheselschap te verkeeren, en stichtelijcke t' samen sprekingen te houden. Want wy sullen niet alleen uyt onse daden, maer uyt onse woorden by Gode ver-oordeelt werden. Een quade ghedachte is den genen alleen schadelijck die 't denckt: maer een quade reden des herten; stort sijn fenijn over vele uyt: men moet sijn tonge bedwingen door de goede hertstochten, ende sijn selven niet gewennen tot laster, achterklap, smaet-redenen, ende ghekijf: maer oock van alle woorden die geen eerlijcke nuttigheydt aen en brengen: Ick segge u, dat van elck ydel woort 't welck de menschen sullen gesproken hebben, sy van 't selve sullen rekenschap geven in den dagh des Oordeels. Matth. 12, vers. 36.

[p. 114]

 

Werden meest gehoort,

 

In plaetse dat 'er vruchten

 

Uyt Gods heyligh Woordt

 

Soude werden gespeurt:

 

Door lesen, en door singen,

 

Meest een yeder labeurt,

 

Om wat sots voort te bringen,

 

 

 

9. Maer God toch een mishagen

 

Heeft aen sulck gebleet,

 

Hy doet van oude dagen

 

Door Amos 't bescheet:

 

Dus elck wel overdenckt

 

Sijn woorden in 't uyt-spreken,

 

Dat hyse met zout mengt,

 

Maer men siet 't veel ontbreken.

 

 

 

10. 't Is tijdt dat elck genegen

 

Waer na Paulus woordt,

 

Al om te hebben tegen,

 

Dat Oordeel komt voort

 

In sijn herte seer bly,

 

Een oprechte consciency,

 

Die onver-ergert zy

 

Voor God en voor de Menschen.

 

 

 

11. Oorlof hier mee bevolen

 

Al den Heere zijt:

 

Ick wensch haer die nu dolen,

 

Dat sy mochten tijdt

 

Hebben, om haer tot boet

[p. 115]

 

En betering, te keeren,

 

Om in genaden soet

 

Te komen by den Heere.

Behoudt het goede.