Syons wijn-bergh
(1670)–M. van de Speybroek–
AuteursrechtvrijInhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert
[pagina 75]
| |
Het elfde liedt.
| |
Stemme: Treurt Edel Huys Nassauw.
O Syon mijn vrienden,
Ick quam om u gewin,
Al uyt des Hemels stede:
En van mijns Vaders Rijck,
Uyt liefden ick 't dede,
En wierde u ghelijck.
2. Ick ben een Konings Soon
Al uyt den Hoogen Throon
Van den Hemelschen Vader;
Die eeuwigh was met hem,
En sullen te gader
Noch blijven dat ick ben.
3. Syon edel Jonck-vrouw,
Ick bood' u aen mijn trouw,
Aen mijne handt verheven:
En heb u toe-geseyt,
Nimmermeer te begeven,
Nu noch in eeuwigheyt.
4. Doet als een reyne Bruyt,
En hoort na geen geluyt
Van vreemde Minnaers quade;
| |
[pagina 76]
| |
Dat ghy niet uyt en gaet
Van mijn groote genade,
Daer ghy nu, Lief, in staet.
5. Al mijn beloften zijn
Ja, ende Amen fijn,
En sullen alsoo blijven:
Houdt ghy 't beloofde woort,
Ghy sult wel beklijven
In mijnder liefden voort.
6. Al wordt ghy seer gevrijt,
Van haer die my benijt,
En van mijn handt wilt trecken:
En geeft haer geen gehoor,
Ick sal haer wel begecken
Ten Lesten noch daer voor.
7. Als eenen zegel-ring,
Heb ick u sonderling
In mijn herte gesloten:
Ick denck altijt op u,
Wat hebt gy al genoten
Van mijnder liefden nu?
8. Ick heb u eerst gesocht,
Doen gy al laegt verkocht
Onder het last der sonden:
Ick quam u te gemoet,
En heb u gevonden
Onreyn al in u bloedt.
9. Als een Samaritaen,
Quam ick tot u gegaen,
En door barmhertighede:
| |
[pagina 77]
| |
Mijn hert alsoo ontstack,
Doen ick quam by de stede,
Al van u ongemack.
10. Mijn edel lichaem goet,
Heb ick tot een behoedt
Voor u gestelt te pande:
En des duyvels gewelt,
Daer gy laegt in sijn banden
Geheel ter neer gevelt.
11. Mijn Vader die zandt
My in het Aerdsche landt,
Om u Bruyt te versoecken:
Maer doen ick daer in quam,
En leerd' uyt sijn boecken,
Waren sy op my gram.
12. Die my ontfingen daer,
Die gaf ick alle-gaer
Eenen anderen name;
Dan sy hadden gehadt,
En ick maeck haer bequame,
Tot Borgers van mijn Stadt.
13. Eer dat ick trock van daen
Soo deed' ick een vermaen
Van u, aen ander knechten:
Die ick hebbe belast,
U te brengen ten rechten,
Tot dat gy komt te gast.
14. Ick Prins den Bruydegom
Gy zijt my willekom,
Al in mijns Vaders Rijcke:
| |
[pagina 78]
| |
Daer sal ick u tot loon,
Geven alle gelijcke,
Al voor de Trou de Kroon.
Behoudt het goede. | |
Wy lesen in 't oude verbondt dat God sijn volck uyt liefde heeft verkoren, op dat sy hem weder souden lief hebben, ende dat hy haer noyt en sal verlaten.Gy zijt een Heylig volck, den Heere uwen Godt u heeft de Heere uwe God verkoren, dat gy hem ten volcke des eygendoms soude zijn, uyt alle volcken, die op den Aerd-bodem zijn. Deut. 7. vers. 6. De Heere en heeft geenen lust tot u gehadt, noch u verkoren, om uwe veelheyt boven alle ander volken; want gy waert het weynigste van alle volcken. Ps. 7 ... Maer om dat de Heere ulieden lief hadde ... Gy sult dan weten dat de Heere uwe God, die God is: Die getrouwe God, dewelcke het verbondt ende de weldadigheyt houd dien, die hem Lief hebben, ende sijne geboden houden, tot in duysent Geslachten: ende hy vergelt eenen yederen van dien, die hem haten ... Nu dan, Israel, wat eyscht de Heere uwe God van u? Deut. 10. vers. 12. dan den Heere uwen God te vreesen, in alle sijne wegen te wandelen, ende hem Lief te hebben, ende den Heere uwen God te dienen; met u gansche herte, ende met uwe gansche Ziele ... God heeft sijn Volck in 't oude verbont met een innerlijcke Liefde doorgaens Lief gehadt.
Gelijck een Jongeling, met soete min ontsteken,
Volgt over al sijn Lief, het herte moet hem breken,
Indien hy niet en siet, indien hy niet en vint
Den genen die hy soeckt, en grondelick bemint:
Gaet over al haer naer, telt altemael haer gangen:
Bewaert haer, siet haer aen met innerlijck verlangen,
Sijn oogen staen op haer, de Geest is hem beswaert,
Is immermeer van haer; tot dat hy met haer paert.
Soo is het oock met God: doen Joseph was begraven,
En dat sijn lief Geslacht geworden was tot slaven;
Zijn als van God gevrijt, daer voor, en oock daer naer,
Gestiert, gevolgt, geleydt, tot in de veertig Jaer.
Den Prophete, Jerem. cap. 1 segt, onder de klachten ende dreygementen Gods haerder wegvoeringe, aldus, vs. 2. soo seyt de Heere: Ick gedencke de weldadigheyt uwer Jeugt, de Liefde uwer onder-trouwe, doe gy my na wandelde in de Woestijne ... Wat voor onrecht hebben uwe Vaders aen my gevonden, datse verre van my geweken zijn? ende hebben de ydelheydt na gewandelt ... vers. 5. My, de Spring-ader des levendigen waters, hebbense verlaten ... vers. 13. Den Prophete, Jes. 42. sprekende van de wederbrenginge des volcks Gods uyt de 70 Jarige gevangenisse, segt, vers. 2 ... gy sult met eenen nieuwen name genoemt worden, welcke des Heeren mont uytdruckelijck noemen sal. Ende gy sult een cierlijcke kroone zijn in de handt des Heeren. Tot u en sal niet meer geseyt worden de verlatene ... Maer gy sult genoemt worden, mijn lust is aen haer ... Want de Heere heeft een lust aen u, ende u Landt sal getrouwt worden ... | |
[pagina 79]
| |
Daer was noyt Bruydegom op Aerden oyt te vinden,
Die met soo diepen sucht sijn herte quam te binden
Aen sijn verkoren Lief, als God ons hoogste goet,
Aen sijn beminde Bruyt, aen onse Zielen doet.
Hy sweeft staeg over haer met wonder groot verlangen,
Gelijck een Jongeling met soete min bevangen;
Geen stont, geen oogen-blick van al den ganschen dag
Dat hy van haer vertreck, of elders wesen mag.
Schoon sy by wijlen valt, hy kanse niet verlaten,
Schoon sy van hem verdwaelt, hy wilse nimmer haten,
Hy dult haer swacken aert, hy draegt haer swaren last,
Hy blijft aen haer gemoet met stale ketens vast.
En of sy menigmael verlaet sijn reyne wegen,
Noch is hy lijcke wel tot hare gunst genegen,
Hy roert haer inden Geest, hy klopt haer aende Borst
Tot sy eens wederom na haren Schepper dorst,
De Ziel oock wederom en neemt geen vergenoegen,
En kan tot geen vermaeck haer droeve sinnen voegen,
En vint geen rechte vreugt in al des Werelts lust,
Tot sy, met God versoent en haren Schepper rust.
In het nieuwe verbondt, lesen wy vande onuytsprekelijcke Liefde die God bewesen heeft, door Jesum Christum die ons heeft lief gehadt, als wy doodt waren in sonden ende gebreken ... Hier aen hebben wy de Liefde gekent, dat hy sijn leven voor ons gestelt heeft, Joan. 3. vers 16. Hier in is de Liefde Gods tegen ons geopenbaert, dat God sijnen eenigen geboren Sone gesonden heeft inde Werelt, op dat wy souden leven door hem ... Joan. 4. v. 9.
Een die sig in de Trouwe genegen is te geven,
Wort tot sijn Echte Deel om eenig goet gedreven,
Of om een wacker oog, of om een roode mont,
Of om een bly gelaet, dat heusch en geestig stont;
Maer gy, ô suyver Lam, komt uwe Bruyt genaken,
Niet om haer schoonheyts wil, maer om haer schoon te maken.
|