Syons wijn-bergh
(1670)–M. van de Speybroek– AuteursrechtvrijInhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert
Stemme: De liefde is toch voorwaer. Ofte: Venus ick moet u klagen.
DEn Mey-boom triumphant
Tot Syon in den Hof,
Heeft den Vader geplant,
Dies zy hem eeuwig lof:
Hy staet wat uyt-gebreydt,
Met bladers schoon omdaen:
Komt nu met neerstigheyt,
En laet ons tot hem gaen.
2. Gaet nu om plucken uyt,
| |
[pagina 18]
| |
Al tot den Mey-boom groen,
Met de Cantijcke Bruyt,
In den Hof van Syon,
Sijn vruchten maken sterck,
Dat gy kloeck en gesont
Sult konnen doen sijn werck,
En houden sijn Verbondt.
3. Seer lieffelijck is hy,
En van kracht wonderbaer:
Genesende daer by
Den bedroefden Sondaer:
Hy roept; Komt al tot my,
Die zijt belast, belaen,
Ick sal u maken vry,
En in genaed' ontfaen.
4. Den boom om ons misdaet,
Was eens neder gevelt:
Sijn Vader delicaet,
Heeft hem we'er op-gestelt,
En verheven seer hoogh
Boven d' Hem'len groot,
Dat hy hem nu vertooght,
Tot in des Vaders schoot.
5. Met verachtinge snoot,
Moest hy uyt den Wijngaert,
Seer schandelijck ter doodt,
Aen een Cruyce bezwaert,
Gedaente en schoonheyt
In hem doen gansch verviel,
Dat men hem door dit leyt,
| |
[pagina 19]
| |
Al voor d' onwaertste hiel.
6. Eenen verhoogden Naem
Hy doen verkregen heeft,
Die den Vader bequaem,
Boven ander hem geeft:
Dat alle knien (hoe sterck)
Haer moeten buygen tem:
Boven in 's Hemels perck,
En in d' Aerde voor hem.
7. Een verspieder seer loos,
Was med' in 't Hof getelt,
Door 't werck des Duyvels boos
Verkocht den Mey om gelt,
Seer haest berouw ontfinck,
Als hy 't heeft overdocht,
Na de Kooper hy ginck,
En 't gelt weer-omme brocht.
8. Moedeloos desperaet
Buyten den Hof hy bleef:
Een schandelijck dinck quaet
Aen hem selven bedreef:
Verhingh hem aen een strick,
Sijn lichaem borst ontween
't Ingewandt gruwelick
Is oock van hem gescheen.
9. Die hier den Mey-boom schent
En sijn tacken af-houwt,
Nemen een schandigh endt:
Daerom en weest niet stout;
Of uwen Boom hy sal
| |
[pagina 20]
| |
Uyt-wortelen geheel,
En 't eeuwigh ongeval,
Wert noch in 't lest haer deel.
10. Prince Lief-hebbers van
Den Mey-boom schoon verciert,
Draegt hem in 't herte dan
Dat hy by u logiert,
En sijn rancken bemint,
Als u selven gelijck:
Blijft ghy alsoo gesint,
Gy komt met hem in 't Rijck.
Behoudt het goede. | |
Vanden geestelicken wasdom.Ga naar margenoota De rechtveerdige sal groeyen als een Palmboom: hy sal wasschen als een Cederboom. Ga naar margenootb Als een Boom: aen waterbeecken, die sijne vrucht geeft in sijnen tijt. Ga naar margenootc Die aen het water geplant is, ende sijne wortelen uytschiet aen eene Reviere, ende en gevoelt het niet wanneerder eene hitte komt: maer sijn loof blijft groen, ende in een Jaer van droogte en sorght hy niet: ende en houdt niet op van vrucht te dragen. Ga naar margenootd Die in 't Huys des Heeren geplant zijn die sal gegeven worden te groeyen in de voorhoven onses Gods: inden grijsen Ouderdom sullen sy noch vruchten dragen. Sy sullen vet ende groene zijn. | |
Vanden Vruchtdragenden tijdt.Siet nu is 't de wel-aengename tijt, 2 Cor. 2. vs. 2. Den tijt der beteringe. Hebr. 9. vs. 10. Gods Acker-werck zijt gy, 1 Cor. 3. vs. 9. Op dat wy Gode vruchten dragen souden, Rom. 7. vs. 4. Die door Jesum Christum zijn tot Heerlijckheyt ende prijs Godes, Phil. 1. vs. 11. De Landt-man, Johannes 15. vs. 1. Selden wert yemant gansch rouw en roekeloos van leven, op een sprong over-geset in een gesette en Christelijcke zedigheyt, de Godzaligheyt en vertoont haer van stonden aen niet in haer volmaecktheyt, maer wert door dagelijcksen aen-was tot haer volkomentheyt op getogen.
Als God eerst met sijn Woort ons' herten komt beschrijven;
Men voelt daer in terstont geen groot geloof beklijven.
Maer siet een swack begin wert ongevoelig sterck,
Allencxkens, en met tijt voltreckt den Geest sijn werck.
Neemt acht op de donckere Nacht; hoe den Dagh aen komt lichten.
Den doncker vanden swarten nacht
Wert niet terstont tot licht gebracht:
Den Dageraet en Morgenstont
Vertoont voor eerst sijn roode mont:
| |
[pagina 21]
| |
Dan rijst de Sonn' des Werelts oog,
En klimt allencxkens meer om hoog,
Tot dat ten lesten het gesicht
Ons schemert door haer krachtig licht.
|
|