Gerard Kornelis van het Reve en De groene anjelier

□ Het Huis Van De Taal

Iedereen kan zijn lul, respectievelijk vrouwelijkheid laten zien, maar niemand kan zo schrijven als ik - daarin zit hem het verschil.⁽¹³⁾

Nu, eindelijk, in mijn veertigste levensjaar, besef ik, dat ik aan beroemdheid niks heb, en dat ik niets anders wil dan schrijven en daarmee, als een fatsoenlijk ambachtsman, door het geschrevene te verkopen, genoeg geld verdienen om fatsoenlijk, zonder hinderlijke en belemmerende armoede, te kunnen leven.⁽¹⁴⁾

Ik moet schrijven, omdat het de enige aktiviteit is die ik vind dat zin heeft, niet omdat ik er iets of iemand mee dien, maar omdat het mijn werk is en mijn bestemming, mijn gedachten op schrift te stellen.⁽¹⁵⁾

Ik schrijf dit gedeelte stuntelig, onhandig, merk ik, maar iedereen, wiens stijl bij het aanroeren van deze dingen niet te kort schiet, is een handige fraseur, en een oplichter. Bah.⁽¹⁶⁾

(13) Op Weg Naar Het Einde, 115.

(14) Ibidem, 128.

(15) Ibidem, 129.

(16) Ibidem, 130.