Poëzij

[p. 139]

Het genot,
van den wijn.

Wie daaglijks drinkt, en in den wijn

Zijn' hoogsten wellust vindt;

Wie niets, wat zalig - heilig is,

Maar slechts den wijn bemint;

Zijn kracht, zijn deugd, zijne eer vermoordt,
De stem van zijn geweten smoort

Door 't zwelgen van den wijn;

Wie eeuwig klinkt,

Wie eeuwig drinkt,

En... drinkende in den afgrond zinkt -

Moet wel verachtlijk zijn!

[p. 140]

 

Maar hij, die in een' vriendenkring,

 

Waar gulle vriendschap woont,

 

Zich door een open - vrolijk hart

 

Der vriendschap waardig toont;

 

Als broederliefde in 't harte gloeit,

 

Vertrouwlijkheid de tong ontboeit,

 

Uit vriendschap neemt den wijn;

 

Uit vriendschap klinkt,

 

Uit vriendschap drinkt,

 

En... in den arm der vriendschap zinkt -

 

Die mag mijn broeder zijn!