Dichtkundige ziele-zangen
(ca. 1720)–Philippus van Sorgen–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Hoe schoon licht ons de Morgenster.1. Ik hoor een stem uit 's Hemels Throon,
Die roept: geeft my u Hert mijn Soon,
En wild niet langer toeven:
Maar laat de wereld henen gaan,
En kleeft my uwen Vader aen,
Ik sal u laten proeven,
Hoe goed // hoe soet,
Hoe gantsch heerlijk // hoe begeerlijk,
Zy te agten,
Mijne liefd', en wondermagten.
2. O Jesu! waar komt dit van daan,
Dat gy my spreekt soo vriendelijk aen,
Hoe sou mijn Ziel niet tragten,
Om u mijn God te kleven aen,
En steeds tot uwen dienst te staen?
Wilt gy my maar bekragten,
Dan sal // ik al,
Uw genade // en weldaden,
| |
[pagina 125]
| |
Stedes roemen,
En ook u mijn Vader noemen.
3. Ik kom hier met mijn herte Heer,
En leg het voor u Voeten neer,
Het moet dog by u wesen,
Al is het niet soo 't wesen moet,
Neemt gy 't maar aan, ô Heere goed
En wild het ook genesen:
U Geest // zy meest,
O mijn Koning // in zijn woning.
Dat mijn Ziele
U, ô Jesu, dog beviele,
4. Ik breng u Heer een hert seer koud,
't Is onbeweegt gelijk een hout;
T'en kan u heil niet voelen:
U goedheid, Heer, die gy 't aanbied,
Nog uwe liefde dringen 't niet,
't Blijft angstig leggen woelen!
O Heer // soo seer,
Is 't gedwongen // en gedrongen,
Dat 't moet quijnen,
En van angst by na verdwijnen!
5. Daarom ô Jesu, weigerd niet,
Maar neemt het aan, oft nog soo siet
Besoeteld door de sonden!
Als gy hem maar opraapt, en weer
Door uwen Geest vernieud, ô Heer,
En wast in uwe wonden,
O dan // sal 't van,
All' zijn smetten // die 't beletten,
Zijn genesen,
En tot uwe dienst steeds wesen.
6. Wild gy 't los maken gants en gaar
Uit 's vyands strikken en gevaar,
| |
[pagina 126]
| |
Waar in het ligt gebonden:
Want andersints, mijn Herte, Heer
Kan niet voortbrengen tot u eer
Soo persen 't al zijn sonden,
Breek strik // dat ik,
Van de smerten // mijnes herten
Zijnde' ontslagen,
Mijnen Heer weer mag behagen!
7. Mijn hert ô Jesu is bedeest,
't Heeft in der vreemden dienst geweest,
Soo dat het aller wege
Seer deerlijk is mishandeld, Heer,
Men trok mijn herte gins en weer,
Gelijk de dieven plegen:
O Heer // stel 't weer
In uw' vryheid // en die blyheid,
Die 't ontnomen
Is wild laten weer bekomen!
8. Want sonder u weet het geen raad,
Waar 't henen loopt, of waar het gaat:
Het is u Geestes wooning,
Daarom sal 't weder tot u gaan,
En kleven u gestadig aan,
U komt het toe mijn Koning:
Geef my // roep gy
Uit u Troone // ô mijn Sone,
Gants en gader
U Hert. Siet hier is 't mijn Vader.
9. Scheurd Hemel, scheurd dat neder daalt,
Mijn Vader, en mijn Hert weg haalt
Van al 't gewoel der aarden,
Ja scheurd ô Hemel scheurd in twee,
Op dat mijn Hert mag vliegen mee
Tot God, die 't houd in waarden;
| |
[pagina 127]
| |
Daar sal // 't voor al
Sig vervreugen // en verheugen
In u eere,
En u naam steeds loven, Heere.
A.V.V. In 's Hertogenbosch, den 24. Aug. 1675. |
|