|
| |
Eensaem Gepeins.
Stemme: Van den 16. Psalm.
1. Heer Iesu Leven, Licht, ja eenig Al,
Is dan Uw Hert voor my gantsch toegesloten?
Mijn ziel doolt om, en doet vast val op val,
Ik leef als van Uw aengesicht verstoten:
Nogtans zijt gy alleen mijn Heil, en Vrede,
O Bron van troost, en Zee van saligheden.
2. Mijn Iesus kom, ei kom doorsoek mijn Hert,
Terwijl ‘k alleen hier sit in ‘t groene lommer
Van ‘t dicht geboomt, vry, eensaem, niet verwert
Door eigen sorg, die ‘t hert beset met kommer:
De sachte koelt’ lockt U met ‘t lieflijck suysen,
Den storm van ’s schepsels drift doet U verhuysen.
3. Ontledig dog, ontledig dog ‘t gemoet
Van al wat my belet eens recht te sterven
| |
| |
Aen eigen kracht, en wijsheit, die my doet
Uw suyver licht, bestuyr, en sterkte derven,
Op dat ik nu ook niet en kom te krenken
Mijn swacke Ziel, door sonder Geest te denken.
4. Gy, die gekrookte rietjes niet verbreekt,
Maer ondersteunt op dat sy niet beswijcken,
Die ‘t sogend’ Lammeken steets draegt, en queekt,
En aen een Wees doet Uw ontferming blijcken,
Die ‘t roockend’ vlaswiek nimmer uyt sult blussen,
d’Amechtige sterkt Gy met liefde-kussen.
5. Kom goede Herder, wiens beproefde sorg
Verdient dat men sig U geheel vertrouwe,
Gy set Uw Woort, Uw Eedt, Uw Hert tot borg,
Neem, neem my Iesu, ‘t sal my nooit berouwen;
Mijn Son, mijn Schilt, mijn Koning, kom verpletten
‘t Geen over my U wil ‘t geniet beletten.
6. Het rommelen van ’s Vaders ingewant
En hielt niet op sig over t’erbermen,
Die tegens al ‘t vermanen aengekant,
Ontvluchte ’s Vaders Huys, en liefden ermen:
Ontleer mijn Ziel dog eens dit droevig dwalen,
Ah! Iesu kom, kom, kom my wederhalen.
7. Hebt Gy van eeuwigheit op my gesien,
Op my gesien met ‘t oog van vrye liefde?
Belet my dan steets van U af te vlien,
Mijn Iesus, die de herfste rotzen kliefde,
Gy die versachten kunt de steene herten,
Die uw geduchte Hoogheit derven terten.
8. Hebt Gy nooit Zegel op mijn Hert gedrukt?
En zijn daer nooit geen kett’ren in geschreven
Door uwe Handt? en is ‘t my nooit gelukt
Aen uw Verbondt mij woort, en hert te geven?
Al was ‘t dan als een blinde, die verduystert
Verlangt naer ‘t licht door onmacht als gekluystert.
9. Sie neder van uw Hoog verheven Throon
O milden gever van Uw goede gaven:
| |
| |
Mijn kracht verteert, ‘k ben uwen Naam tot hoon,
Ah! wilt mijn dorre Ziele dog eens laven,
Verquik mijn Geest, en laet my niet versmachten
In ‘t ongeloof, maer op U blijven wachten.
10. Gy zijt dog enkel goedigheit groote God,
Fontein van liefde, afgront van genade.
Voor hen dien Gy het geeft op Uw gebod
Sin in Uw volheit Heer te komen baden:
Gy overwint ‘t hertneckig wederstreven,
En doet het Hert in vreed’ en vryheit leven.
11. Mijn Algenoegsaem, Groot en Heylig Heer
Almachtig, Heerlijck, Eeuwig, vol van waerheit
Alwetend’, Wijs, Rechtveerdig, die uw eer
En Majesteyt in onbesmette klaerheit
Volstandig lieft, uw Hoogheit komt de Wetten
Als d’Oppermacht aen al uw schepsels setten.
12. Hebt Gy behagen om een sondig niet
Een maed’ een worm uyt grondloos mededogen
U t’onderwerpen? Hebt Gy geen verdriet
In ‘t saligen? en wert Gy niet bewogen
Door iets in ‘t schepsel? Ia die sig ontrecken
Door ongeloof, Uw grimmigheit verwecken.
13. Wel aen dan Liefde sonder eind’, en maet,
Verhef uw glory, hebt gy lust tot wond’ren
Hier ben ick Heer, volbreng U vryen Raet,
Vertoon Uw kracht in voor U af te sonderen
Mijn gantsche Hert, trek, trek my dog naer boven,
Doe my U kennen, vreesen, lieven, loven.
14. Geluckig volk dat sig Iehova kiest
Tot Sijn besitting, eeuwiglijk verslonden
In d’Oceaen der Liefde, daer verliest
Sig ieder hert dat Iesus komt doorwonden,
Daer leeft de Ziel, gesuyvert, en bevredigt
Door ’t Bloet des Lams, en van haer selfs ontledigt
15. Ah scheits-muer, droev’ge scheits-muer die my scheit
| |
| |
Van Iesus af, mijn God ah! kom dog nader,
Maeckt my eenvoudig, teer in al ‘t beleit
Des Herte, mijn verstrooide Ziel vergader,
Dat ‘t soo uw Macht, en goetheit eens beklijve,
Op dit gemoet, dat ik steeds by U blijve.
16. Ah! schepsel, schepsel door een yd’le waen
Hebt gy mijn Ziel al lang genoeg bedrogen,
Gy hebt mijn al te schandelijk verraen:
Weg Satan, weg bedrieger, ‘t is gelogen
Al wat gy inblaest, ah! wie sal my setten
Op effe baen, en vryen uyt u netten
17. Ah! eigen ik, ah! sin, en lust,
Ah! eigen wijsheit, sterckte, werk, en leven,
Ah! eigen eer, en agting, snoode rust
In ‘t eigen, ah! wat hebt gy my gedreven
In mijn verderf, ik hoop het sal u rouwe
Door d’overwinning van het zaet der Vrouwe.
18. Mijn gruw’lijk, naer, en duyster ongeloof,
‘k Heb lang genoeg geseten in uw boeyen,
Ah! waer ik voor uw Helsche reden doof
Hoe soud’ mijn Ziel door kracht van waerheit groeyen,
Hoe soud’ ik Iesu dierbaerheit erkennen,
Hem nemen aen, en steets aen Hem gewennen,
19. Ah! Iesu lief, ‘t is by my buyten raet,
Maer Gy hebt dierb’re balssem in uw Wonden,
Doorsoek, en sie het innigst’ van mijn quaet,
Ah! kom mijn Heer, en nieren dog doorgronden,
Verbreek, bouw op, verwont, en heel my weder
Gy zijt alleen bequaem, getrouw, en teder.
20. Almachtig Koning, grijp my by de hant,
En maeck een eind’ van al mijn dwasen wandel
Door eigen geest, en dempt aen allen kant
Mijn eigen leven, op dat al mijn handel,
In waerheit zy, in liefde, in geloove,
Ontfonkt door ‘t Hemelsch vuyr, verlichte van boven.
21. Verneder my, verneder my ‘t gemoet,
| |
| |
En leer my als een Kintje aan U kleven,
Sachtmoedig, stil, seer buygsaem, klein, en goet,
Dat sig aen Uw beleit wil overgeven,
Dat sig wil dragen naer sijn kleine krachten,
En d’yd’le eer blymoedig kan verachten.
22. Op dat ick Iesu hange aen Uw Borst,
En door Uw kracht voorspoedig op mag wassen,
Gy zijt mijn wortel, foey my dat ik dorst
U mijn Fontein verlaten, doe my passen
Op Uw geleid’, en ‘t wenken van Uw oogen,
Naer Uwen raet, en wil, alleen gebogen.
23. Op dat een Ziel die ‘t alles heeft verbeurt,
Soo trouwloos, dwaes, soo schuldig, en onmachtig,
Die ‘t lieflijk jok onbandig heeft verscheurt,
Nog werd’ in u, en uwe sterkte krachtig,
Om als een Heldt al juychend’ ‘t padt te loopen,
Gy geeft haer nieuwe kracht die op U hoopen.
24. Ah! Heer de schaemt’ bedekt mijn aengesicht,
Ik monster, ik onsaal’ge, soud’ ik komen
Tot Godsgemeinschap, onbedachtsaem wicht
Soud’ u, u, u Gods liefde overstromen,
En sal ik sien in wien ik heb gesteken,
En wilt Gy Heer door liefd’ mijn Hert verbreken.
25. Verheve Koning doe soo ‘t U behaegt:
Wilt Gy een armen worm dan overstelpen
Met vrye gunst, daer Gy niets in hem saegt
‘t Geen U ô Heer bewoog om hem te helpen!
En hebt gy lust Uw schepsel te beschamen
O God der liefde! Halelujah! Amen.
F.V.B.
|
|
Auteursrechtvrij