Aanhangsel, of tweede deel, van de dicht-kundige ziele-zangen, op-gesongen door Philippus van Sorgen en verscheide andere zangh-lievers

(1688)–Philippus van Sorgen– rechtenstatus



[Folio 109]
Wee-klachten Van Sions Liefhebbers, Beantwoort door Sions Bruydegom, Uytgeboesemt ter gelegenheyt van de Doodt van den Eerwaarden Heer Jasper vander Haer, Salighlijk overleden in ’s Gravenhage, den 15. December, 1678. Kan werden gesongen, als: Mijn ziel maekt groot den Heer. Ies. 64: v. 6, 7. Deutern. 32: v. 35, 36, 39, 43. Ies. 59 en 60. Ezech. 37. Prov. 10: v. 7. en 14: v. 32. Ies. 57: v. 1, 2. Apoc. 14: v. 13.
Sions Liefhebbers. 1. Iehova Sions Son, En schilt, onpeilb’re bron Van goetheit, hoe beminn’lijk Is uwen weg? te hoog En diep voor ’s menschen oog: Wat is uw doen niet sin-rijk? 2. Een onvernuftig volk, Benevelt door een wolk Van reden sonder klaerheit, Komt setten sig ter neer Aen uwe voeten, Heer, O Leven, weg, en waerheit.
[Folio 110]
3. Om ‘t heilsaem onderwijs Dat dwasen wonder wijs Kan maken, en den slechten Doen komen tot verstant, Die uwen raet, en hant Goetgunstig op wil rechten. 4. Gy werkt, en wy helaas Bevinden ons te dwaas Van hert om te beseffen Uw doen vol Majesteit, Vol glansch, en heerlijkheit, Voor eeuwig te verheffen. 5. Is ‘t dan ons droevig lot, t’Ontberen ‘t soet genot Uw’s heils? is ‘t vast beslooten? Dat gy (hoe lang sal ‘t zijn?) Verbergt uw schoon aenschijn, Als woud’ gy ons verstooten. 6. Uw duyf die quijnt Heer, want Uw Geest ons onderpant, Dat leven van ons leven Wijkt weg, en wy ontbloot Die schijnen dor, en doot, Als had hy ons begeven. 7. Gy geeft vbast slag op slag, ‘t Wort duyster op den dagm Gy rukt uw lieve kind’ren Te midden van ons uyt, Dus schijnt het uw besluyt Ons dag’lijx te vermind’ren: 8. Wat noot waer ‘t wisten wy Uw opper-heerschappy, En wijs beleit t’erkennen; En wijl uw hant dus slaet, Vermoeit door eigen raet Ons aen u te gewennen:
[Folio 111]
9. Of dan ‘t verlies seer drukt, Als ‘t vander Haer gelukt Bevrijt van smert, en sonden Ten Hemel in te treen, Daer was min’ scha’ geleen Soo wy hem nasien konden: 10. En door een waer geloof Voor ’s vleesches wijtheyt doof Uw Heilig doen bemerken, En vergenoegt, en stil, In Godes goede wil Ons herte gaen versterken,
Sions Bruydegom. I. Ruste. 11. Tree toe verblinde schaer, Al zijn uw klachten naer, Kom set u aen mijn voeten In diep’ ootmoedigheit, ‘k Wil door mijn goedigheit Uw zielen nog ontmoeten. 12. Ah! opent uwen mont Mijn schaepkens, ‘k wil terstont U met mijn goedt vervullen: Sy werden noyt beschaemt, Maer tot mijn dienst bequaemt Die op my wagten sullen. 13. ‘k Stae met mijn liefde ree, Als met een volle Zee Van allerly genade, Voor die als arm, en naekt Aen mijnen rempel waekt, Met schult, en smet beladen. 14. Mijn volk gy zijt te rijk, En nin een dicken slijk Van eigen werk gesonken:
[Folio 112]
Gy staet op eigen gront, Gy draegt u als gesont, Van eigen wijsheit dronken. 15. Ah! waert gy moed’, en mat, Eens al uw woelen sat Ten rechten uytgeledigt! Hoe quam mijn liefd’ u voor? Hoe wierd’ gy door en door Gesuyvert, en bevredigt? 16. Maer wagt, ik baen de weg. (Die selfs de gront-slag leg Van Sions heyl en luyster) Om ‘t volk ontbloot en arm Te redden door mijn arm; Mijn ligt breekt door in ‘t duyster. 17. Als Ik de wegen al Door u betuynen sal Met doornen die u steken, En gy geen kans sult sien Om ‘t ongeval t’ontvlien, Of ergens door te breken. 18. Dan sult gy niet meer van Uw waerd’ en eerste Man Stoutmoedig af gaen wijcken, Om in een donk’re staet Naer boelen hulp en raat Gedurig om te kijken.
II. Ruste. 16. ‘t Is waer ‘k geef slag op slag, ‘t Wort duyster op den dag, En ‘k ruk mijn lieve kind’ren Te midden van u uyt, En ‘t Is mijn vast besluyt U daeg’lijx te vermind’ren: 20. Mijn Souverein bestel Beschickt het alles wel;
[Folio 113]
Mijn grondeloose reden Is regel van mijn doen, ‘t Geen gy niet kunt bevroen Moet werden aengebeden. 21. Maer hebt gy uyt mijn woort Onkund’ge noit gehoort Dat als de hand der vromen Sal wesen weg gegaen, En ‘t schijnt geheel gedaen, Dat dan mijn heyl sal komen? 22. Als Sion sonder hoop Sal meinen dat den loop Van mijn getrouwen zegen Voor haer is opgestopt, Van rampspoet overkropt En allesints verlegen. 23. Als sy seer dunne wert Van kind’ren, en de smert Voor haer schijnt ongeneeslijk, En dat de vyandt woet Als in haer herten-bloet, Door list en wraeklust vreeslijk. 24. Dan zal ik als een Helt Ontwaecken, en ‘t gewelt Door Geest en kragt verdrijven, En aen een ted’re Wees, Onmachtig, vol van vrees Mijn hulpe doen beklijven. 24. Ick sal ‘t verstrooide volk (Getrocken uyt den kolk) En afgront der ellenden) Versamelen tot een, En voegen been by been, En haer mijn Geest toesenden. 26. Verquick u Christen schaer, Schep moet, mijn woort is waer,
[Folio 114]
In stilheyt, en vertrouwen Sal Sions sterckte zijn: Gedult versacht de pijn, En op mijn naem te bouwen.
III. Ruste. 27. En of te seder stont U druk de versche wont, Het sterven van uw broeder, En gy hem door de doot Gerukt siet uyt den schoot Van Sion uwe Moeder. 28. Kom stel u leersaem aen, Laet varen eigen waen, Ik sal u onderwijsen; Dit bitter sal uw stoff Verschaffen tot mijn loff, Gy sult mijn goetheit prijsen. 29. Als gy te veel verwagt Van ‘t Schepsel, ‘t geen u dagt De man te sullen wesen Waer door ‘k wat groots sal doen, Soo wagt u voor mijn roen, Ik wil uw quael genesen; 30. En nemen ‘t wel eens weg, Om al uw overleg, En hoop om verr’ te blasen, En in uw agtingen, En uw verwagtingen U gantschlijck te verdwasen. 31. Gy hoopte dese plant Van mijne rechterhant Soud’ als een Ceder groeyen, Maer ‘t was mijn wijs beleit Hem in de eeuwigheit Voor eeuwig te doen bloeyen. 32. Verhef uw hert, merk op
[Folio 115]
In hem ten hoogen top Mijn vrye liefde steig’ren, Die ‘k aen geen ziel vervult Met armoe, smet en schult, Maer rijcken wel sal weig’ren, 33. Leer hoe hy ondersteunt Heeft op mijn Naem geleunt, Als alles scheen geweken; En hoe mijn fout verbont Hem was een vaste gront, Mijn trouwe noit besweken. 34. Hy leefde door geloof, Voor Satans leug’nen doof, Mijn woort, mijn suyv’re waerheit Stont vaster als een rots By hem, de Hel ten trots: Hier had sijn ziele klaerheit. 35. Siet oock der sonden quaet, Vergeven, dog gehaet Hier vaderlijk gewroken, Wanneer sijn ziel die plag Verquikt te zijn daar lag Als in het graf gedoken. 36. Sijn nederige deugt Klaegt gy, heeft ons verheugt, Hoe was hy tot een zegen, ‘t Geen veel nu suchten doet? Het bleeck dat ‘t teer gemoet Tot weldoen was genegen: 37. Sijn mannelijcke hert, Niet licht door anxt, of smert Gebogen bleef stantvastigh In Gods saeck; ’s werelts list Heeft haer in hem vergist, Haer strelen viel hem lastigh? 38. Lust tot gerechtigheyt
[Folio 116]
Was in hem uytgebreyt, Het kon sijn ziel verwonde Als hy een yeder mensch Niet wist naer ’s herten wensch Te richten t’allen stonde. 39. Gy segt sijn kloeck vernuft Bestuyrde die versuft Door kommer raet versochten, Men sag hoe veel Gods beelt In Iesu saet herteelt Op sijn gemoet vermochte. 40. Bescheyden ommegangh Met yeder na sijn rang Heeft in hem uytgelonken; Gods Hoogheyt was sijn schrick Gods opper al beschick Was op sijn hert gesonken. 41. Hoe was hy wel vervult Met Heylig ongedult Wanneer hy in den afgront Van sijn gebreken sag? Het was sij naer geklag Dat hy van God verr’ afstont. 42. Het wercken sonder Geest Wat is het hem geweest Tot stof van bitterheden; Als hy sijn selven vont Het baerde hem terstont Tot droefheyt nieuwe reden. 43. Hoe sag hy menigwerf Ter neder op ’t verderf In die sig Christ’nen noemen, En van Gods Geest ontset, Op ‘t buytenst’ van de Wet, En op de letter roemen: 44. Hy sag (sijn ziel tot kruys)
[Folio 117]
Hoe God was uyt sijn huys Geweken: hoe men trachte Het jammerlijk gestel Te decken, en ’t geswel Op ‘t ligt te heelen dachte. 45. Maer zielen ah! bedaer! En dees’ uw klachten spaer, ‘t Was in een vat van aerde Dat hy die dierb’re schat Door vrye gunst besat; Mijn heyl gaf hem sijn waerde. 46. Dat Beeksken van mijn goet Quam uyt de volle vloet Van mijn genade stromen, Wilt gy uw lust versa’en Komt tot den Oceaen, Nu ‘t beexk’ u wert benomen. 47. Afgodisch Menschen kint Hoe zijt ghy steets gesint U van my af te keeren, En tegens mijn bevel, Mijn goeden Geest ten quel Met ‘t schepsel te hoereren.
IV. Ruste. 48. Maer treur’ge Christen schaer ‘t Is om van der Haer Bevrijdt uyt al ‘t benouwen Te volgen Hemelwaerts, Om hem verlost van ‘t aerts Aendagtig te beschouwen. 49. Leer van hem uwen kroon Te werpen voor mij throon; En door mijn liefd’ verslonden Te galmen overluyt De Halelujahs nye, Help hem mijn lof verkonden.
[Folio 118]
50. Ah! zielen wistet gy Hoe vergenoegt dat hy Sig eeuwiglijk sal baden In ’s levens suyv’re stroom, En aen des levens boom Sijn sterke lust versmaden. 51. Gy schreeuwde naer die dag, Gy maekte steets gewag Van ‘t heil dat Sion nadert, Als ‘t volk in ’s Vaders naem Bewaert voor eeuwig t’saem Sal wesen opgegadert. 52. Tree toe verblinde schaar, Als scheen uw klacht seer naer Dus kunt g’uw druk versoeten, Door mijne goedigheit, Als g’in ootmoedigheit U neer set aen mijn voeten.
Sions Liefhebbers. 53. Ah! Iesu komt ons voor, Ah! schenck een open oor, En tweemael hoorendoe ons Uw Goddelijke stem Ah! geef u woorden klem Op ‘t hert, of ‘t is verlooren. 54. Doe ons dog Sions Heyl Ter herten gaen, dewijl W’uw Koninglijke gangen. Niet sien in ‘t Heyligdom, Doe ons amechtig om Den Bruydegom verlangen. 55. Gelukkig Stonijt Die nu de droeve tijt Gebruyk om steets te wagten Op hem, wiens komst verhaast,
[Folio 119]
Schoon Hel, en Werelt raest, En Babel spilt sijn krachten.Ga naar margenoot+ 56. Dog wert het ons gegunt (Daer ‘t al dog op gemunt Is) vry van onse banden, En boejen ’s Hemels kust Del saal’ger zielen rust Geluckig te belanden. 57. ‘t Is goet hoe ‘t u belieft, Heer Iesu: ah! doorgrieft Ons hert met liefde schichten; Trek trek ons naer u toe; Maek ons de werelt moe; Doe ’t schepsel voor u swichten. 58. Op dat w’als van der Haer Vry, onbevlekt, en klaer, Met lange reyne kleeren Gewit in Iesu bloet) Eens setten onsen voet In ’t schoon Paleys der Heeren. 59. Ah! ah! die daer eens quam, Daer volgt men steets het Lam, Daer soekt men nooyt sijn eygen, Daer ‘s ’t ongeloof te niet, Geen sonde daer verdriet, Daer moet versoeking swijgen. 60. Kom, kom, kom haestelickGa naar margenoot+ Heer; want elk oogenblick Doen wy niet als ’t bederven: Ah! Iesu mag het zijn, Dat dese Nagt verdwijn! Of doet ons met hem sterven. F.V.B.	margenoot+ Cant. 8: v. 14. margenoot+ Apoc. 22: v. 20.

Vorige Volgende

Aanhangsel, of tweede deel, van de dicht-kundige ziele-zangen, op-gesongen door Philippus van Sorgen en verscheide andere zangh-lievers

Wee-klachten Van Sions Liefhebbers, Beantwoort door Sions Bruydegom, Uytgeboesemt ter gelegenheyt van de Doodt van den Eerwaarden Heer Jasper vander Haer, Salighlijk overleden in ’s Gravenhage, den 15. December, 1678.

Kan werden gesongen, als: Mijn ziel maekt groot den Heer.

Sions Liefhebbers.

Sions Bruydegom.

I. Ruste.

II. Ruste.

III. Ruste.

IV. Ruste.

Sions Liefhebbers.

Over dit hoofdstuk/artikel

datums

lied