|
| |
Een Ademhalende Ziele, Uyt het midden van haer, soo lichamelijcke als geestelijcke besoekingen tot God vliedende, ende op haren Vader lieffelijck leunende.
Op de Wijse: Van den 62. Psalm.
1. Wat is ‘t mijn Ziel, hoe dus ontstelt,
Wat onheyl isser dat u quelt?
Wat druck doet u soo innig suchten?
Wat anghst, wat smert heeft u omringht?
Wat is ‘t voor droefheyt dien dringht?
Waer heen mijn Ziel, waer wilt ghy vluchten?
2. Wa vreeslicks doch is ‘t dat u jaeght?
Waerom mijn Ziel nu soo vertzaeght?
Is Godt dan niet u trouwen Vader,
Wat u dan quelt, en wat ghy mist,
Of wat ghy soeckt, mijn ziel hier ist,
Hier is die volle heyls spring-ader.
3. Zijn niet Godts wegen u bekent,
| |
| |
O! ja mijn ziel, ghy zijt gewent,
Die nauwe paden te treden,
Heeft met die groote Majesteyt,
U nu al menigmael geleyt,
In bitterheyt en tegenheden.
4. En heeft oock nier sijn stercke hand’,
U altijt goede onderstand’,
Oock midden in den druck gegeven,
Was niet het eynde altijt goet,
En heeft u al den tegenspoet
Niet nader tot u Godt gedreven?
5. Of isset nu een swaerder smert,
Een ongeval, dat nu het hert
Meer als voor henen komt benouwen
Of zijt ghy nu soo niet verlicht,
Om in dien druck Godts aengesicht,
Met troost en blijdschap te aenschouwen?
6. Staet op mijn Ziel, houdt echter moedt,
Oock desen storm en tegenspoet,
Komt uyt uws Vaders ingewanden
Die (hoe ‘t oock sy in u gewoel,
Al waert ghy selve lauw en koel)
In teere liefde tot u branden.
7. Ghy sult noch sien met soete vreugd’,
Schoon nu die sware ongeneugd’,
Doet uwe heete tranen vlieten,
Hoe Godt na ongemeyne smert,
Oock ongemeyne troost in ‘t hert
Van sijne kinderen wil gieten.
8. Godt is doch immers uwen Godt,
U heyl, u troost, u deel, u lot,
U hoog-vertreck, u vast vertrouwen,
U stercke rotz, u vaste borght,
U Vader die steets voor u sorght,
O Ziel! soud’ ghy dan noch verflouwen.
9. O trouwe God! ‘k beken mijn schult,
| |
| |
Vergeeft my dog mijn ongedult,
Ach wilt mijn swack geloove stercken,
Op dat ick, hoe dat ghy ‘t oock voeght,
In uwen wil steets zy vernoeght,
En altijt prijse uwe wercken.
10. Ick legh mijn hand’ dan op de mondt,
Ghy zijt het die my hebt gewondt,
U doen, mijn Vader, is rechtveerdigh,
Doet maer mijn God wat u behaegt,
Ick weet dat uwe hand my draeght,
En niet en straft na ick ben weerdigh.
11. Ick sit dan neer en ben gerust,
Want als ‘t maer u mijn Vader lust
My uyt de droeffenis te trecken,
’k Weet dat u macht is onbepaelt,
En dat oock aen u kracht niet faelt,
Ghy kond en sult weer vreugd verwecken.
12. Maer oock mijn Vader is ‘t u wil,
Noch niet te redden, ick swijgh stil,
Ick weet ghy zijt mijn wijsen Vader,
En dat ick door dien druck en pijn,
Als door een Hemels medicijn,
Mijn vaster troost en vreugd’ vergader.
13. Wilt ghy mijn God, u aengesicht,
Mijn ziel en troost, mijn eenigh licht,
Oock voor een tijdt niet laten schijnen,
Maeckt maer mijn Vader dat altijt,
Die onvernoegde tegen-strijt,
Doch verr’ mach uyt mijn ziel verdwijnen.
14. Op dat ick soo al meerder leer,
Door dese middel u mijn Heer,
Niet om u gaven slechts besinnen,
Maer (hoe ghy ‘t Heer oock met my maeckt,
‘t Zy dat mijn hert het prijst of laeckt)
Dat ick mach u om te beminnen.
15. Als ick dat held’re licht dan mis,
| |
| |
Leert my maer in de duysternis,
Dan evenwel op u nog hoopen
Op dat ick ‘t zy met vreugd of smert
Noch echter met mijn gantsche hert,
Tot u mijn Vader, heen mag loopen.
16. Hoe ‘t dan op aerden my staet,
Of ‘t na of tegen wenschen gaet,
Leert my dat alles lustig dragen,
Seght ghy maer tot mijn ziel, weest stil
Mijn Kindt, want dit is soo mijn wil,
Dit is uws Vaders wel-behagen.
17. Op dat ick soo met meerder kracht,
Steeds na mijns Heylands komste wacht,
Om na mijn Vaderland te varen,
Daer ick dan van de sond bevrijdt,
Ia oock van alle moeyt en strijdt,
Sal eeuwiglick u roem verklaren.
Psalm 62: 6, 7.
Robertus Immens.In ’s Hertogenbosch, den 24. Ian. 1673.
|
|
Auteursrechtvrij