Aanhangsel, of tweede deel, van de dicht-kundige ziele-zangen, op-gesongen door Philippus van Sorgen en verscheide andere zangh-lievers
(1688)–Philippus van Sorgen–
Auteursrechtvrij
[Folio 89]
| |
Op de Wijse: Van den 38. en 61. Psalm.1. O mijn Ziel, wat soete tijden,
Tot verblijden,
Om in Godt te zijn verheught,
Nu mijn hert wilt doch opspringen
Ick sal singen,
Want ick swem in ‘s Hemels vreught.
2. Niet in sotte ydelheden,
Daer met reden,
Vroome zielen t’aller tijt,
Al des Satans boose wercken,
In bemercken,
En hoe dat hy haer benijdt.
3. Hy komt nu al weder loeren,
Om te voeren,
Mijne ziele van dit pat,
En my uyt de hant te vringen,
Dese dingen,
Die my zijn soo weerden schat.
4. Hy soeckt nu met al sijn rasen,
Uyt te blasen,
Dit mijn helder Hemels licht,
En met veele loose vonden,
| |
[Folio 90]
| |
t’Aller stonden,
Wech te nemen mijn gesicht.
5. Om in den strick te vatten,
Toont hy schatten,
Seer bedrieglijck toegestelt,
Maer wanneer Gods Geest komt schijnen
Soo verdwijnen
Sy gelijck als was dat smelt.
6. Wech dan Satan, u genuchten
Doen my suchten,
Wech oock werelt ’s Duyvels strick,
Wech mijn vleesch, u boose lusten
Moeten rusten,
Al u vreught is my een schrick.
7. ‘t Is my al (door Godts Genade)
Dreck en schade,
Wat niet na den Hemel smaeckt,
Nu dat ick des Heeren zegen,
Heb verkregen,
Isser niet dat my vermaeckt.
8. ‘t Zijn alleen de Liefde-panden,
Die noch branden,
In mijn ziel en bly gemoedt,
Iesus is ‘t die my verheughde,
Soete vreughde,
Iesus is mijn hooghste goet.
9. Die Fonteyne der genaden,
Kan versaden,
En verquicken zielen-dorst,
En met hare reyne plassen,
Oock afwassen,
Sullen door de sond’ bemorst.
10. Hier uyt heeft mijn ziel bekomen,
Soete stroomen,
Die soo deerlijck was verdort,
Maer nu weer begint te bloeyen,
| |
[Folio 91]
| |
En te groeyen,
Soo dat sy weer levent wort.
11. Mijn Verlosser groot van waerde,
Heeft op aerde,
Steets geleden druck en pijn,
Hy den gever aller krachten,
Most versmachten,
Op dat ick mocht vrolijck zijn.
12. Ick ellendigh en onaerdigh,
Bent niet waerdigh,
Dese gunst is al te groot,
Iesus, die my eens sal geven,
Eeuwig leven,
Koestert my hier in sijn schoot.
13. Iesus wil ick eer bewijsen
Ende prijsen,
Iesus is mijn zielen-rust,
Op hem staet al mijn vertrouwen,
In ‘t benouwen,
Iesus is mijns herten lust.
14. Iesus is een Vorst des levens,
Daer benevens,
Is hy oock die klare Son,
Die my komt in ‘t herte dalen,
Met sijn stralen,
Iesus is mijn vreugde bron.
15. Ach in desen welbeminden,
Is te vinden,
Al wat tot mijn leven dient,
Soud’ ick nu dan droevigh wesen,
Ofte vreesen,
Neen hy is mijn liefste vrient.
16. Ick wil dan op Iesum steunen,
Ende leunen,
Want hy door sijn stercke hant,
My sal van de bocken scheyden,
| |
[Folio 92]
| |
En geleyden,
In mijn lieve Vaderlant.
Psalm 34: 9. Smaeckt, ende siet dat de Heere goet is.
Robertus Immens. In ’s Hertogenbosch, den 16. Dec. 1670. |
|