|
| |
Aen mijn Neef Philippus van der Vliet, Als hy op den 21. dagh van Winter-maend des Iaers 1676. oock intrad in sijn 21. Iaer.
Toon: Gavotte a la Fronte. Of: Soet geselschap dat met my, &c.
1. Broederlijcke Neef, die my,
Dickmael droevig, selden bly.
Helpt een eynd van ‘t Kruyce dragen,
Door Gods hand my opgeleyd,
En mijn Geest komt onderschragen,
Als sy in het voetzant leyt.
2. ‘t Is nu Twintigh Iaer geleden,
Dat de Son u eerst bescheen,
Siet soo rollen onse Iaren,
Op de wielen van de tijd,
Scheepje door het water glijd.
| |
| |
3. Kinderen van geenen naem,
En tot weldoen onbequaem,
Als sy plat ter neer geboogen,
Seggen Iesus sal ‘t voorsien,
Schenckt hy dickmael Oor en Oogen,
Om te hooren, en te sien.
4. Hoog-gebooren van der Vliet,
Dit is oock aen u geschiet,
Doe gy als een Schaep ginght doolen,
Doe de wereld was u School, en
d’Ydelheyt uw hooghste lust.
5. Door herstelling van Godts Beeld,
Zijt gy doen op nieuws geteeld,
En gelijck een Kind herboren,
Uyt dat Water en dien Geest,
Die ons maeckt een Uytverkoren,
En een krancke Ziel geneest.
6. Heden doet de Sonne-schijn,
Ons de grootste schimmen zijn,
En de langhste van de nachten,
Is ‘er nu oock al geweest,
Mocht eens Zion vol van klachten,
Rijcken sien voortaen Godts Geest.
7. Want sy sit gelijck een Weeuw,
Yder Iaer dunckt haer een Eeuw,
Tot dien opgang uyter hoogte,
Ach sy siet van dorst en droogte.
Meest haer Kinderen versmagt.
8. Veele Zielen die vermoeyt,
Leggen aen het Vleesch geboeyt,
Gapen als gestrande Vissen,
Worstelende door het Zand,
Om dat sy haer Hooft-stof missen,
Die in Zee is, niet op ‘t Land.
| |
| |
9. O! wat smaeckt u nu wel soet,
Het genot van ‘t hoogste goet,
Dat u voorquam te besitten,
En u bragt tot rust en stilt,
Doen gy sonder room, gebit, en
Breydel, henen liept in ‘t wild.
10. Maer die dagen zijn voorby,
Graest nu in de vette Wey,
Rust nu voort in Iesus lommer,
Daer Godts Kind’ren, vry van kommer,
Van hem werden overstroomt.
11. Leeft en sweeft daer sonder end,
Uwen naem zy steeds bekent,
Handelt kloeck in al u doen,
Dat men uw’ geduyrigh Zegen,
Dat uw’ Loof en tack blijv’ groen.
12. Ey mijn Broeder kon ick thans,
Vlechten u ter eer een Krans,
Van wat aerdsche Bloem-gewassen,
Neen, op uw verhemeld Hooft,
Sal veel beter Kroonen passen
Weg geleyd, voor die gelooft.
13. Weg geleyd, voor die verkeert,
Daer Godts Geest u alles leert,
Leert nu vast die goede Lessen,
Tijdig op sult doen de flessen,
Dan van Oly, dan van Wijn.
14. Word een Man naer Godes hert,
Heelt veel Zielen van haer smert,
Weest een Sone van den Donder,
Voor die in de boosheyd leeft,
Weest een blijde Maer-verkonder,
Voor een treurige die beeft.
| |
| |
15. Word van bovenen bedouwt,
Word in liefde nimmer kout,
Van Godts ingebogen Huys,
Dat sijn Geest u daeglijcks leere,
16. Scheyd het Kooren van het Kaf,
Schapen van de Bocken af,
Leertse stellen elck bysonder,
Tot een teecken, tot een wonder,
Word een Roover voor de Hel.
17. Iesus ‘t ongeschapen Ligt,
Prent in u sijn aengesigt,
En sijn ongekende klaerheyd,
Met de lampe van sijn Geest,
Leid’ uw’ Ziel in alle waerheyd,
Tot men seid: hy is geweest.
P.V. Sorgen.
Dum Spiro, spero.
|
|
Auteursrechtvrij