|
| |
Verjaer-Lied, Aen mijn Oudste Broeder Leonard van Sorgen, Wanneer hy op den 5/15 February 1677. sijn Vijf-en-twintigste Iaer vervulde.
Toon: Belle Iris.
1. Eerste twijg van onse tack,
Die verdeelt is in twee paren,
Souw’k voor u mijn Penne sparen?
Neen al waer ick eens soo swack:
‘k Moet en sal dan ietwes schrijven,
‘t Zy in proza of in digt,
| |
| |
Dat van my mag overblijven,
Als een teecken van mijn pligt.
2. Heden Vijf-en-twintig Iaer
Quaemt gy breecken als vry stercker,
Uyt natuyr haer enge Kercker
Doen zijt gy ter baen gekomen,
Op dit groote Schouw-tonneel,
Daer de boose en de vromen
Krijgen ongelijck haer deel.
3. Weenen was u eerste tael,
En een Echo van uw’ krijten,
Scheen aen Adam te verwijten,
d’Eerste grond van onse quael:
Ia den Hemel droeg oock sorge
Voor nuw’ honger en uw’ dorst,
Want uw’ Leeftogt was verborgen
In mijn en uw’s Moeder borst.
4. Godes opsigt heeft uw’ Geest
Soo bewaert in al die tijden,
Dat wy heden met verblijden
Vieren uw’ Geboorte-feest.
Laet uw’ tong en hert God prijsen,
Segt nu met een bly geschal,
Ick ben dwaes,m en gy zijt wijs, en
Ick ben niet en gy zijt ‘t al.
5. God en sneet uw’ draet niet af,
In dien Put, soo net gemeten,
Daer maer was een vinger-breette
Tusschen uw en tusschen ‘t Graf:
Veelerhande Lijfs-gevaren,
Zijn uw over ‘t hooft gewaeyt,
En de dood die had uw garen,
Nu en dan om verr’ gemaeyt.
6. Maer gy zijt nog in het Land,
Daer men wandelt door ‘t Geloove,
| |
| |
Daer de Vroomen zijn verschooven,
Daer men nog leyd aen den band.
Maer dit is geen land van ruste,
Sonde sleept met sig de Dood,
Schijnen Goud, en zijn maer lood,
7. ‘k Wensche dat den Hemel wil,
Iaren tot uw’ Iaren voegen,
Godes vrees met vergenoegen,
Maeckt uw’ hert en sinnen stil:
Hy omring uw met sijn Zegen,
En uw’ hert zy uytgebreyd,
Wat uw’ schijnt, of voor, of tegen,
Maeck uw’ noyt die vreughde quijt.
8. Soo uw’ schade druck of wee
Onversiens oyt overrompel,
Dat uw’ Ziele sig dan dompel.
In Gods volle liefde Zee:
Want het kruys van dien Beminden
Word in ‘t eynd aen Iesu Vrinden,
Dog verwisselt met een Kroon.
9. Wackert dog met u Talent,
Soeckt de tijd staeg uyt te koopen,
Weest volstandig in uw’ loopen,
Denckt de Kroon hangt op het end:
Laet uw’ niet te ligt verleyen,
Door des werelds valsche schijn,
Want haer lacchen keert in schreyen,
En haer Vreughde word tot pijn.
10. Iaegt niet na veel geld nog goed,
Want een hoog-gebulte Kémel
Quam veel eeder in den Hemel,
Dan een Rijcken vreeckaert doet.
Denckt! dien bellast souw my hind’ren
En mijn reys vereyst welspoed,
| |
| |
‘k Laet dit dan voor ’s werelds Kind’ren,
11. Laet uw’ wandel zijn om hoog,
Boven Son, en Maen, en Wolcken,
Luystert na Godts trouwe Tolcken,
Laet uw nimmermeer verveelen,
‘t Ampt van God uw’ opgeleyd,
Christi Leden te bedeelen,
Is voorwaer geen kleynigheyd.
12. ‘k Wensch uw, soo het wesen mogt,
‘t Hooft gekroont met grijse haeren!
Leef nog driewerf soo veel Iaeren
Als gy nu hebt doorgebrogt:
Tot dat gy dan zat van dagen,
En ten vollen uytgeleeft,
Wederom naer Gods behagen,
Aerd en Hemel t’zijne geeft.
P.V.S.
|
|
Auteursrechtvrij