't Kleyn lust-hofje vol van bruyloft-zangen, echt-liedekens, houwlijcx-baken en feest-gedichten

[p. 335]

Bruyloft-Liedt.

Stemme: Doen Dafne de overschoone Maeght.

WYckt Werelt met u vergulde schijn,
V wesen by desen heeft geen fondament,
V vreught is niet dan doots-fenijn,
V vrughten voor lange al zijn bekent,
Vreught hier in deught nu moet beklijven,
Als ydelheydt ras als een bloem vergaet,
't Sal haestigh als stof in storm verdwijnen,
Nu Bruygom en Bruydt die t'uwer baet,

Tot des Houwelijcks bant,

Malkander hebt de handt

Vyt liefd' gegeven, laet liefde u zijn
In 't hart geschreven, tot allen termijn.

[p. 336]

 

2. 't Godd'lijck Compas des Heeren woordt,

 

Bereydt, en geleydt, u in dese Nieuw'-staet:

 

Altijdt op 't roer, alsoo 't behoort,

 

In aller manieren wel sorge doch slaet:

 

Dus Bruydegom gaet in goede zeden

 

V Vrouwe wel voor, en na uwen heesch;

 

V hulpster, en ribbe uyt uwe leden,

 

Wilt doch beminnen als eygen vleesch;

 

Niemant heeft oyt gehaet,

 

Sijn eygen vleesch versmaet,

 

Naer u vermogen fondeert u recht,

 

En stelt doch u oogen vast op Christus Echt.

 

3. Godts liefde groot van aen-begin,

 

Heeft soo wy aenschouwen gebloeyt en gegroeyt,

 

Ter voller tijdt sijn groote Min,

 

Is door sijn beminde Soon overvloeyt:

 

Sijn Bruydt, sijn Lief, heeft hy genesen,

 

Haer wonden, in sonden, lagh sy besmet:

[p. 337]

 

Heeft haer gereynight in 't Hemels wesen,

 

Door sijn genade, 't blijckt weder geset:

 

Heeft haer door sijn bloet-root

 

Verlost, van hel en doot,

 

En haer gewasschen, 't kostelijck gewaet

 

Gegeven voor asschen, tot eene cieraet.

 

4. Des Bruydegoms liefd' blijft ongeschent:

 

In prijckel, in nooden, in Water en Vyer,

 

Blijft hy sijn Bruydt by tot den Endt,

 

Laet rasen, laet blasen, 't fel nijdige dier:

 

't Sal haren schat niet mogen krencken,

 

Dees suyv're Lely hoe seer verdooft,

 

Sal dies te meer uyt den dooren noch blincken,

 

Haer ciersel mach haer niet worden berooft.

 

Dits Bruydegom u voor,

 

En tot een eeuwigh spoor,

 

Naer dees deughts baecken, stelt al u gedraef,

 

Om eyndelijck te raecken, ter rechter haef.

[p. 338]

 

5. 's Bruydts Bruydegom sal om zijn Bruydt

 

Seer heerlijck verschijnen met grooten geschal;

 

Der Doornen-bosch, 't sondigh onkruydt,

 

In 't eeuwigh verderven, doen branden hy sal.

 

Als Kalveren-vet zijn Bruydt sal springen,

 

Verdweenen daer henen is al haer leet;

 

Het nieuwe Liedt salse met vreughden singen,

 

Dit groote verblijden geen Mensche weet,

 

Dat daer sal zijn bereydt,

 

Van Eeuw' tot Eeuwigheydt,

 

Voor alle Vroomen, beminde nieu-Paer,

 

'k Wensch u daer te komen, en ons allegaer.

'k Hoop op 't Eeuwigh.