In de muizenwereld

[p. 17]

Vierde hoofdstuk
Het concert.

Na het bal werd er binnenshuis een groot concert gegeven. Allen trokken naar een deftig gebouw met een hoogen trap er voor. Jozientje en Willy wachtten bij de stoep tot alle muizen binnen waren, en gingen toen ook achter hen aan.

Er waren geen plaatsen meer open dan op de eerste rei, maar zonder zich te bedenken, gingen ze daar maar zitten.

Er was veel beweging onder de muizen want dezen avond zou de beroemde zangeres, Mejuffrouw Nachtegaal optreden, die zich nog nooit in de muizenwereld had laten hooren.

Eindelijk verscheen Mejuffrouw Nachtegaal.

De muizen applaudisseerden door op den grond te trippelen:

(Hier trommelt de vertelster spits en vlug met de nagels op de toetsen. De kinderen mogen op de klep van de piano meedoen, maar vooral zacht en alleen met de nagels).

[p. 18]

Mejuffrouw Nachtegaal had, als éénige versiering, een rood mutsje op haar kopje.

‘Hoe eenvoudig en smaakvol!’ riep een muizenmoeder.

‘Hoe snoezig!’ zei een Jonge-Dames-Muis, die zelf ook zoo'n rood mutsje droeg.

Juffrouw Nachtegaal boog bevallig....

.... en begon te zingen.

Toen ze gedaan had, was er weêr een hevig getrippel als applaus.

(Als voren).

Ze zong nòg eens, waarna ze tweemaal teruggeroepen werd. Het was bepaald een groot succes!

Daarna zou een muizenjongeling optreden als zanger.

Deze jongeling had zich drie tonen eigen gemaakt en dat was heel bizonder, want een muis kan gewoonlijk maar op één toon zingen!

Mijnheer Koekoek, die twee tonen zingen kon, zou hem helpen. Ze traden samen op.

[p. 19]

‘Dat liedje ken ik ook!’ riep Jozientje verrast uit.

Ze sprong van haar plaats op, en zong:

Al de eendjes zwemmen in het wa-ter, Fal-de - ral-de-ral-de - ra!

De muizen, applaudisseerden haar uit al hun macht (als voren) en fluisterden elkaar toe:

‘Dat is een menschenkind! die kunnen altijd zoo goed zingen!’

‘Ken je nog niet een liedje?’ vroeg een muis op de voorste rei.

‘Jawel, zei Jozientje,.... van:.... ‘Poesjemauw, kom eens gauw!’

Maar nauwelijks had zij deze woorden gesproken of er ontstond een hevige beweging onder de muizen. Ze sprongen verschrikt op en keken angstig naar de deur.

Jozientje begreep niets van hun schrik, maar Willy raadde wat het was. En nu deed hij de hand vóor zijn mond en riep, zoo hard hij kon:

Mi - auw! Mi - auw!

Toen vlogen alle muizen in razenden vaart de zaal uit.

[p. 20]

Willy had groote pret, maar Jozientje zei met een ernstig gezichtje: ‘Neen, dat is niet aardig van je, Willy!’

‘Zeg jij maar niets, het is eigenlijk jouw schuld!’

‘“Neen, het is niet hààr schuld! Zij deed het niet met opzet, maar jij wel, Willy!”’

De kinderen keken om en zagen hun muizenvriend, die in de zaal was gebleven. Hij had wel begrepen, dat Willy de poes was geweest.

‘Waarom zijn die muizen ook zoo bang voor een poes?!’ zei Willy.

‘“Nu, ik zou jou wel eens willen zien, als er in eens een tijger op je afkwam!”’

Toen keek Willy wel op z'n neus!

‘“En ga nu maar naar huis; het is al laat. Je kunt vannacht bij mij wel slapen. M'n vrouw heeft twee bedden voor jelui in orde gemaakt.”’

‘Heel graag,’ zei Jozientje, ‘wat ben je toch vriendelijk!’