Verhandeling over de Nederlandsche dichtkunst in België, sedert hare eerste opkomst tot aen de dood van Albert en Isabella

Fabelen.

In de geheele vyftiende eeuw vinden wy geen' enkelen fabeldichter. Later moeten wy zelfs tot 1567 afdalen. In dat jaer gaf Eduwaert De Deene, van Brugge, aldaer zyne Waerachtige fabulen der dieren, uit. Voor den tyd waerin dezelve geschreven zyn, moet men ze veel verdienste toekennen. Eene betere dan de gewone versificatie, en het weinig gebruik van bastaerdwoorden onderscheiden ze boven de meeste rhetoricale werken van den tyd. Een paer voorbeelden:

Een cleen hondekin toufde zijn meester end heere,
Quicsteertede met dobbelen keere,
Dansende, sprijnghende zeer playsant,
Hy streeckt, custe, lecte, en troeteldet seere¹.

Den leeu ghijnck dies den man wreedzinnich by,
Sprack, weert u sterckman! laets elck anderen touven
Om weten, wie de sterkste wert, ick of ghy
Dat moegh' wy met ons eeghin wercken hier prouven².

1 De Vries, Schets, deel I, bl. 43.

2 Willems, Verhandeling, deel I, bl. 261.

[p. 199]

Waerschynlyk bekleedde onze dichter, in zyne geboortestad, de plaets van klerk ter vierschare, en stierf hy tusschen de jaren 1576 en 1579¹.

1 Nederduitsche letteroefeningen, bl. 167 en volg.
Behalven deze fabelen, bestaet nog van De Deene een ander werk, Testament rhetoricael, dat ongedrukt is gebleven. Het handschrift, in klein folio, van 451 bladzyden, met de handteekening van den schryver en het jaertal 1561, bevat: Vele amoureuse stukjes, balladen, gedichten op kapellen, grafschriften, refereynen op evangelien, refereynen op gilden, refereynen over deugden en ondeugden, refereynen op verscheyde plaetsen der H. Schrift, refereynen over jonge lieden, refereynen over kerken van Brugge, vele leeringen, liedekens, lofzangen, enz. De dichter (zegt de heer J. De Jonghe, aen wien ik deze aenteekening verschuldigd ben), schynt niet geheel zonder vernuft. Hy is lacher, byter, beminnaer van zang en drank.