Wenschen.
In het gemelde Codex van Van Hulthem vindt men een byzonder soort van gedichten, Wenschen genaemd, die schier als minnedichten mogen beschouwd worden. Acht personen wenschen, Vyf heren wenschen, Vyf vrouwen wenschen, Vier heren wenschen, zyn de tytels van de vier dusdanige gedichten aldaer voorkomende, en waerran het laetste in Mone's Quellen, I, bl. 145, is gedrukt. Van het tweede en derde zyn de persoonen uit de grieksche geschiedenis. In het eene zyn het Menelaus, Hector, Parijs, Troïlus en Pallidamas, die aen Venus de beslissing vragen wie van hen best de kunst verstaet om de liefde eener schoonete winnen. Na dat elk zyne gedachten heeft uitgelegd, vindt Venus het geradig de beslissing te verdagen. In het andere zyn het Hecuba, Helena, Pollexima, Ysande en Andromeda, die insgelyks aen Venus voorleggen wie van haer het best de liefde van haren minnaer beloont. De sluwe godin doet wederom geene uitspraek; maer geeft het aen mannen en vrouwen te raden. In de Acht personen wenschen zyn de persoonen uit den tyd des schryvers genomen:
Een maghet van hoger connen,
Ende een clerc van wiser leer
Met eenre fresscher nonnen;
Een moenc met eenre baghine,
Een pape ende een gehuwet wijf.
Ieder minnaer en minnaresse vertellen elkander hoe zy liefst hun leven zouden doorslyten. Hooren wy het gesprek tusschen den klerk en de non:
Die clerc sach op die nonnen,
Ic woude ghi mi wout onnen
Auteursrechtvrij