107. - Werkmans-lied.
Wie 't luste, loope ootmoedig vragen:
Hoe denkt, hoe zingt Parys nu, vrind?
Hy moge zich ten slaef verlagen,
Wie omdraeit met elk franschen wind.
Elk vogelken (zoo de ouden leeren)
Dat zingt gelyk 't gebekt is: goed!
Ik ben voor 't vlaemsch gebekt, myn heeren,
En zinge vlaemsch met Belgenmoed.
Wy, werkmans, zingen ook ons lied;
Wy zingen vlaemsch: en waerom niet?
Hoe menig vogel, schoon van pluimen,
Moet in het bosch, by dageraed,
Voor 't nachtegaelken plaetse ruimen,
Al pronke 't op geen ryk gewaed.
Als zich de rentenier verveelde,
Zong 't lappertjen, vry van verdriet.
God schonk den grooten wyn en weelde,
Den werkman gaf hy bier en lied.
Ja, broeders, onder blauwe kielen
Klopt ook een vaderlandsche borst,
Die voor geen Franschelaer wil knielen,
En vryer ademt dan een vorst.
Een Brugling, door geen hel te schokken,
Jan Breydel, zoon der veertiende eeuw,
Al droeg hy zware holleblokken,
Zong, dondrend: Vlaenderen den Leeuw!
Pr. Van Duyse. |
|
Auteursrechtvrij