Oude en nieuwe liedjes
(1864)–F.A. Snellaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 115]
| |
 kla - - gen; de morgendstond komt er, als hier, vóór den noen; er zyn
zo-mersche en win - ter - sche da - - gen. Het ligt zoo wat na - der aen
zee, en als by ons zyn er menschen en vee. Doch wat gy voor-af dient te
we - ten: het krielt er van schiedam en kaes en ta-bak, du - ka - ten en po-
ë - - ten. Het
2.
Ja, hy die het reizen door Holland versmaedt,
Heeft vast er zich nooit in bevonden;
Men vindt er ook loddrige meisjes op straet,
Zoo als te Parys en te Londen.
En is er de luchtstreck wat koud,
Zyn er geen bronnen noch mynen van goud,
Men is er zoo zalig gezeten
Te midden van schiedam, van kaes en tabak,
Dukaten en poëten.
3.
Er zyn zoo veel paters noch kwezelaers niet
Als hier in de Brabandsche streken;
Toch heeft er de beedlaer het grootste verdriet,
De ryke de meeste gebreken.
Men kloeg er vóór eeuwen als hier
Tegen de lasten en 't hooge bestier;
Maer als men er moê is gekreten,
Vindt men er toch schiedam, en kaes en tabak,
Dukaten en poëten.
| |
[pagina 116]
| |
4.
Ook hy, die een hartelyk haringje lust,
Zal vast er zich nimmer bedroeven;
Dat kan by als daer aen geen andere kust
Voor klinkende specie zoo proeven.
Zie dat gy uw reiskoffer maekt,
Als u dat lekkere zeevischje smaekt,
Schoon hier geen minister 't wilde eten....
Ach! kreeg hy nooit schiedam, noch kaes noch tabak,
Dukaten noch poëten!
5.
'k Berym u uit vriendschap dit liedje daer nu;
En zyt ge in de hollandsche beemden,
Verkryg daer wat vaderlandsliefde voor u,
Wat afkeer van verren en vreemden.
Herhael het na jaren en dag
Wat men door yver en eenheid vermag,
Hoe druk door natuer ook vergeten;
En zend my wat schiedam, wat kaes en tabak,
Dukaten en poëten.
Th. Van Ryswyck. |
|
