Oude en nieuwe liedjes
(1864)–F.A. Snellaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 117]
| |
 Einde.
werken o-verwint het leed: smeedt het y-zer! het is heet! Is ons aenzicht ruw en zwart,
zui-ver toch blyft ons het hart; daer zoo ve-le groo-te hee-ren zyn, met hun-ne
mode-kleêren, buiten blank en binnen zwart, ja bui-ten blank en binnen zwart. D.C.
2.
Laet de juffers van fatsoen
Schrikken voor een malschen zoen
Van ons zwart bestoven wezen:
Andren weten van geen vreezen,
En die laten 't willig doen...
Klopt! klopt! enz.
3.
Speelt ons 't huwlyk in den geest,
Dan, dan zoeken wy het meest
Naer een meid met kloeke leden,
Die geen schrik heeft van het smeden
En geen vuer of hamer vreest.
Klopt! klopt! enz.
4.
Onze kindren, frisch en snel,
Zyn zoo blank en zacht van vel
Als het eêlste kind der aerde,
En als mensch van meerder waerde...
Zeg, Mevrouw, gelooft gy 't wel?
Klopt! klopt! enz.
5.
Mannen worden zy als wy;
Mannen krachtig, gul en vry,
Die door 't werken zich vereeren,
En meer dan de groote heeren
Dienst doen aen de mactschappy...
Klopt! klopt! enz.
P.F. Van Kerckhoven. |
|
