Oude en nieuwe liedjes
(1864)–F.A. Snellaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 85]
| |
2.
Maer 'k moet eerst weten wat bedryf
Ik zoo hier best kan doen;
'k Kan goed het vlaemsch, myn moedertael,
'k Ben struisch en kloek en koen:
Ik word soldaet, dan korporael,
Zoo word ik ook eens generael.
Soldaet, zeî Pierlala, sa, sa,
Soldaet, zeî Pierlala.
3.
Hy ging regt by een' kolonel,
Vol hoop en heel kontent,
En sprak: Mynheer 'k ben goed geleerd,
Ik vraeg engagement;
'k Schryf goed het vlaemsch, de tael van 't land,
Ik ben een man met wat verstand,
En geest, zeî Pierlala, sa sa.
En geest, zeî Pierlala.
4.
De kolonel sprak heel verbaesd:
Het vlaemsch, wat tael is dat?
Die kent men in het leger niet,
Vertrek vriend gy zyt zat;
Het fransch alleen, dat is de tael
Die 't leger leidt ten zegeprael.
- 't Is schand, zeî Pierlala, sa, sa,
't Is schand, zeî Pierlala.
5.
En hy vertrok geheel ontsteld,
Verwonderd en verstoord:
‘'k En deug nu niet voor korporael,
Wie heeft dat ooit gehoord?
Wel, schiet men op zyn fransch met poêr,
Dan word ik op zyn vlaemsch een boer,
Een boer, zeî Pierlala, sa, sa,
Een boer, zeî Pierlala.
6.
En hy ging naer de landbouwschool,
Tot 't leeren van 't bedryf;
Doch als hy 't hoofd daer binnen stak,
Kreeg hy de koorts op 't lyf.
Daer ook, daer was voor hem geen kans:
De vlaemsche boer leert daer in 't fransch.
In 't fransch, zeî Pierlala, sa, sa,
In 't fransch, zeî Pierlala.
7.
Maer, dacht hy, 'k wil nu eens gaen zien'
Naer 't overoude Gent,
Daer spreekt men nog het vlaemsch misschien,
Daer ben ik nog kontent;
'k Bezoek eens stadhuis, tribunael,
En yzren weg en schouwburgzael.
Naer Gent, zeî Pierlala, sa, sa,
Naer Gent, zeî Pierlala.
8.
En hy ging regt naer 't tribunael.
Maer ach! wat hy daer ziet;
Men accuseerde een Vlaming daer,
En hy verstond het niet.
Daer hoorde Pier ook niets dan fransch,
En 't was in 't vlaemsche Gent nogtans.
't Is waer, zeî Pierlala, sa, sa,
't Is waer, zeî Pierlala.
9.
En morrend liep hy 't stadhuis op
Naer den gemeenteraed;
Hy luistert - en hoort weêral fransch;
Nu werd hy razend kwaed.
Hy riep: Vaerwel, 'k vertrek van hier,
'k Brand liever in het helsche vier.
'k Vertrek, zeî Pierlala, sa, sa,
'k Vertrek, zeî Pierlala.
10.
En hy liep naer den yzren weg,
Zoo zeer hy loopen kon,
En zocht daer op een groote plank
Den prys van een wagon.
Maer ach! wat 't ergste was van al,
Hy las, - maer wist nog niet met al!
't Was fransch, zeî Pierlala, sa, sa,
't Was fransch, zeî Pierlala.
11.
Nu weende Pier gelyk een kind,
En zeî: Ach! wat verdriet!
't Is overal dat duivelsch fransch,
En ik versta het niet;
Ik ga maer weêr de wereld af,
't Is beter nog in 't eenzaem graf.
Vaerwel, zeî Pierlala, sa, sa,
Vaerwel, zeî Pierlala.
P. Geiregat. |
|