65. - Madel.
Een koning had twee dochterkens in 't gemein;
De oudste was Madel geheten;
Een koningszoon stal ze tot de liefste zijn,
En voerde ze naer verre streken.
Zy hadden er zeven zonen by malkaêr;
Hy verliet haer tot haren rouwe,
En reed er naer hare zuster toewaerd,
En ging er met haer trouwen.
3. Hy ging voor zij - ne moe-der staen: Moe-der, ed - le vrou-we,
| |
wat zoudt gy mijn bruid gif - ten dan, op vriendschap van haer trou - we?
Zijn moeder sprak: ‘O koning groot,
Ik heb er nog zeven molens staen,
Die schenk ik haer ter eere.’
Hy ging er al voor Madel staen:
- ‘Wel Madel, edele vrouwe,
Wat zult gy mijn bruid giften dan,
Om vriendschap met haer te hoûen?’
- ‘Wat dat ik uw bruid giften zal?
Mijn kwaê koussen en afgelegde schoên,
Die schenk ik tot haer eere!’
- ‘Uw kwaê koussen en verleide schoên
Draegt zy niet van gebreken;
Want bruin laken en rood marael
Dat draegt zy in de weke!’
Zy ging voor hare moeder staen:
Mag ik naer de bruiloft niet gaen?
De koning die gaet trouwen.’
- ‘En als gy naer 's konings bruiloft gaet,
Kleed er u naer manieren,
Doet er uw zeven zonen voor u gaen,
En achter u twaelf kamenieren.’
En als zy tot 's konings bruiloft kwam,
Zy kwamen haer den wijn te schenken;
Zy liet er zoo menig droeven traen
Achter de wijnschael zinken!
De koningin tot den koning sprak:
Wie is 't die schenkt en niet en drinkt?
Zy weent wel al zoo zeere.’
- ‘'t Is eene van mijn nichten dan,
Die komt uit verren lande;
Zy komt om my eer aen te doen,
En doet my niets dan schande.’
- ‘Gy zegt my de opregte waerheid niet,
- ‘Het is Madel, mijn zoete lief,
En dat zijn mijn zeven zonen!’
Zy kende ze aen haer voorgespan,
Dat stond er stijf van goud en zijde.
- ‘Zoo zijn er maer twee in heel Vlaenderland,
Ik en mijn zuster elk eenen.’
Zy pakte de kroon al van haer hoofd,
En zette ze aen Madels zijde.
Zy sprak er: ‘O koning, mijn zoete lief,
Trouw haer in plaetse van my.’
Nevele. |
|
Auteursrechtvrij
