66. - Hansken.
‘Het spruit een roosjen aen geen landsdouwe,
Ik heb gediend zoo schoone vrouwe:
Rijk God, wat loon zal ik ontfaên?’
- ‘Hansken, wilt gy daer uw loon voor hebben,
Zoo kom nog t'avond vóór mijn bedde,
Uw loon zal zijn mijn eigen lijf.’
- ‘Vrouwe, dat waer' my zoo groote schande!
Mijn heer is uit den vreemden lande,
Hy zal nog t'avond komen t'huis.’
Dat vrouwken lag er op hooge tinne,
Zy zag haer edel heer komen binnen,
Zy hiet hem droevelijk wellekom.
| |
‘Jonkvrouw, dat ben ik zeer ongewone,
Dat gy my zoo droevig heet wellekome,
Of heeft u iemand groot leed gedaen?
- ‘Jonkheer, dat zal ik u gaen vertellen:
Gy hebt daer een knaepje by uw gezellen,
Die bad om my te slapen by.’
- ‘Breng my dat knaepje al voor mijn oogen,
Heeft hy daer schuld aen, ik zal 't doen dooden,
Ik zal hem doen zijn hoofd afslaen.’
Zy nam haer Hansken by zijn kleêren,
Zy bragt hem al voor den edel landsheere;
Daer liet zy Hansken in zorgen staen.
‘Hansken, zeid hy, wie raedde u zoo koene,
Dat gy met mijn huisvrouw hebt te doene,
Als ik in 't vreemde jagend ben?’
- ‘Heer, zeide hy, heer, het is gelogen,
Zy heeft my voor haer bedde doen komen:
Had ik gewild, 't waer al geschied.’
- ‘Hansken, ik wil u zeer wel geloven,
Zy heeft my ellef knaepjes doen dooden;
Maer zelf zal zy de twaelfde zijn.’
Hy nam zijn vrouwken al by der hande,
Hy leid ze ver in vreemden lande;
Daer liet hy haer het hoofd afslaen.
Hy nam het hoofdjen al by den haire,
Hy smeet het in een fonteine zeer klare,
Waer haer noch zon noch maen bescheen.
‘Lig daer, lig daer nu, gy valsche tonge,
Gy hebt zoo menig valsch lied gezongen;
Gy zongt, maer nu zingt gy niet meer.
Hansken, zeî hy, ga nu uit mijn oogen,
Gy hebt my zoo schoone vrouw doen dooden,
En zy had u geen leed gedaen.’
- ‘Heer, zeî hy, heere, geef my mijn hure,
Die my zoo dikwijls geworden is zure,
Ik zal ver uit uwe oogen gaen.’
- ‘Hansken, zoo ga nu van stal tot stalle,
En neem den besten ros van allen,
En reis er mede ten landen uit.
En als gy dan komt in vreemden lande,
Spreek dan van uw landvrouw geen schande,
Want zy heeft u geen leed gedaen.’
Hansken die ging er van stal tot stalle,
Hy nam den besten ros van alle,
Hy reed er mede ten landen uit.
En toen hy nu kwam in vreemden lande,
Hy sprak van zijne schoone landvrouw geen schande,
Maer heeft er een liedeken van gedicht.
XVIe eeuw. |
|
Auteursrechtvrij