Oude en nieuwe liedjes
(1864)–F.A. Snellaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
 goed steek ik in bran-de!
2.
- ‘Wel koning, zeî hy, wel koning heer,
Mijn' dochter die is nog te jong en te teêr;
Zy is nog wat te jong van jaren,
Zy en kan er geen kindren ter wereld baren.’
3.
- ‘Wel vader, zeî zy, ware dat geene pijn,
Dat al ons goed verbrand moest zijn?
En sterf ik van zulk eene pijne,
De schâ van my die ware kleine.’
4.
Zy is er op haer slaepkamer gegaen;
Zy heeft haer zijden kleedsel aengedaen
En een paer schoên met snelle riemen;
Dacrmeê ging zy den koning dienen.
5.
En een jaerken of wat daernaer,
De koninginne was in gevaer;
Zy riep: ‘Ach! koning, ach! koning heere,
Mijne regter zijde doet my zoo zeere!
6.
Ga in den stal, en pakt er uw paerd,
En rijd er meê naer mijne moeder toewaerd,
En rijd al door den bosch zoo zeere,
En spoed u wat, en komt gauw weere.’
7.
Hy ging in den stal, en hy nam er zijn paerd,
En hy reed er meê naer zijne vrouw moeder toewaerd;
En als hy kwam ten halven wege,
Zijn vrouwkens moeder hem al kwam tegen.
8.
‘Wel, koning, zei zy, wel koning heer,
Hoe gaet het nog met mijn jong dochterken teêr?
- ‘Het is geleden, hoewel drie dagen,
Dat ik ze in haer zijde heb hooren klagen.’
9.
Hy nam ze van achter al op zijn paerd,
En reed er meê naer zijn vrouwken toewaerd; den.
En als hy kwam aen een' groen' heide,
Vond hy den schaper zijne schaepkens wei-
10.
‘Wel, schaper, zeî hy, schaepherder van my,
Ik zal u wat vragen, en zegget gy my:
Wat is er hier zoo vroeg te doene,
Luiden die klokskens hier ook al noene?’
11.
- ‘Wel, koning, zeî hy, wel koning groot,
De koningin is van elf jaer dood.
Geen' schooner maegd is ter wereld geboren.
Ach! wat de koning al heeft verloren!’
12.
Hy leî zijn hoofd al op eenen steen;
Van weenen en rouw brak zijn hertjen in tween.
Daer waren dry lijkskens wel in 't gemeine,
Van vader, en moeder, en zoontjen kleine.
Nevele. |
|
