61. - Heer Danielken.
Wilt gy hoo - ren een goed nieuw lied, hoort toe ik zal 't u zingen, wat
heer Da-niel- ken is geschied, ge - schied met vrou-we min - ne.
‘Oorlof, sprak hy, o vrouwe waerd,
Ik wil van u gaen scheiden,
Ik wil gaen trekken te Rome waert,
Al om den paus geleiden.’
- ‘Heer Daniel, wilt gy oorlof ontfaên,
Ach! laet ons nog zoo menig dag
In vreugd en minne leven.’
- ‘Dat doe ik niet, o vrouwe fier,
My dunkt, by al mijn zinnen,
Uw oogen branden als een vier,
- ‘Heer Daniel, wat is 't dat gy zegt,
Komt gy nog weder in den berg,
Dat woord zal 'k niet vergeten.’
- ‘Daer kom niet meer, jonkvrouw stout;
En peins ik op uw rooden mond:
Berouw zijn my mijn zonden.’
- ‘Heer Daniel, wilt gy oorlof ontfaên,
Doe dat aen oud en grijzen;
Wervaert dat gy henen keert,
Gy zult mijn minne prijzen.’
Hy nam een staf al in zijn hand,
‘Nu bid ik Maria, moeder Gods,
Dat ik den paus mag vinden.’
Toen kwam hy voor den paus gegaen,
Voor onzen aerdschen vader:
‘O Heere, ik zoude biechten geern,
Ik zou my biechten en ben bevreesd
'k Ben zeven jaren in den berg geweest
Met vrouw Venus de duivelinne.’
‘Zijt gy zeven jaer in den berg geweest
Met vrouw Venus de duivelinne,
Zoo zult gy branden eeuwiglijk
De paus nam eenen droogen stok,
Heeft in den grond gedreven:
‘Wanneer dees stok eens rozen draegt,
Dan is uw kwaed vergeven.’
Hy toog te Ronse op 't hooge huis
Om drie zijner zuster kindren,
Hy leidde ze voor den Venusberg;
Zoo mogt men hem niet hindren.
| |
Toen hy al voor den berge kwam,
Vrouw Venus kwam hem tegen:
‘Zeg my, heer Danielken fijn,
Hoe is er de reize gelegen?’
- ‘Hoe dat de reis gelegen is,
De paus heeft my voor troost gezeid:
Eeuwig van God gescheeden.’
Zy zette heer Daniel eenen stoel,
Daerin zoo ging hy zitten;
Zy bragt hem een vergulde nap,
En wilde Daniel schenken.
Hy nam geen spys, hy nam geen drank.
Zy wilde een raed visieren,
Hoe ze in de kamer komen zou
Zy kwam daermede by haer lief,
Al lachend en spelende voren.
Maer had zy eeuwig voorgespeeld,
Nog schonk hy haer geen ooren.
En als de derde dag omme was,
De drooge stok droeg rozen;
Men zocht heer Daniel overal.
Overoud. |
|