Oude en nieuwe liedjes

[p. 64]

59. - De drie maegdekens.

Allegretto.

Wy klommen op hoo-ge ber-gen en wy ke-ken te zeewaert in; wy

za - gen een schipken va - ren; drie maeg-de-kens za - ten er in, en

ee - ne was naer mijn zin.

2.
Deze allerschoonste jonkvrouwe,
Die in het schipken was,
Die boodt aen my te drinken,
Uit een klaer kristalen glas,
Een wijn die edel was.

3.
't Glas bragt ze ook aen haer mondje,
En dronk het t'halven uit.
‘Mijn trouw hoort u, u mijn jonker:
Mijn harte dat klopt voor u:
Ja, mijn trouwe die is u.’

4.
- ‘Wat zal ik er toch meê maken?
Gy hebt noch slot noch goed:
Gy zijt een haveloos meisken;
En schoon gy zijt zoo zoet,
Ik u daerom laten moet.’

5.
- ‘Ben ik een haveloos meisken?
Men vindt er zoo vele meer;
'k Ga in een kloosterken treden,
En dienen God den Heer,
Ja, dienen God den Heer.’

6.
- ‘Vaerwel, mijn schoone jonkvrouwe!
Zoo gy in 't klooster gaet,
Laet by een woordje my weten
Als gy de wijding ontfaet,
Hoe ge in die kleedinge staet.’

7.
Als 't was acht dagen geleden,
Haer vader en moeder was dood.
Men vondt geene rijkere vrouwe
In zeven steden groot:
Zy was nu van haven niet bloot.

8.
De ruiter heeft het vernomen;
Hy sprak: ‘Ras, zadelt mijn peerd!
Dat zy in 't klooster moest komen,
Is 't geen die 't meeste my deert;
Zy was wel de moeite weerd.’

9.
Als hy nu kwam aen 't klooster,
Hy klopte met d'yzeren ring:
‘Waer is het jente nonneken,
Die laetst de wijding ontfing?
Hael hier dat schoone kind.’

10.
Het allerjongste nonneken
Kwam voor de tralien staen;
Haer hairken was afgesneden,
Ze zei: ‘'t Vrijen dat is gedaen;
Jonker, wil toch henen gaen.’

11.
Hy stak zijn peerd met sporen
Tot onder den lindeboom groen.
‘God, 'k heb ze my zelve verloren!’
En hy doorstak zich koen,
Om geen hertzeer te voên.

[p. 65]

 

12.

 

Ten twee ure na de noene

 

De nonne ging uit om brood,

 

En onder den lindeboom groene

 

Vond zy heur schoon zoetelief dood,

 

In 't bloed dat hy vergoot.

 

 

 

13.

 

Zy kustege en zy weendege,

 

En zy nam hem op haer schoot;

 

En zy riep zoo menig werven:

 

‘Schoon zoetelief, zijt gy dood?

 

In uw eigen bloed versmoord!’

 

 

 

14.

 

Zy dede een huizeken bouwen

 

Op haer schoon zoeteliefs graf,

 

En zy ging er in gaen woonen

 

Tot dat ze den adem gaf;

 

Ja, tot dat ze sterven mag!

West-Vlaenderen.