22. - Ten strijde.
Sa, Nederlanders, komt ten strijd,
Eer dat gy wordt uw steden kwijt;
En hebt gy niet de magt vernomen
Die men van Frankrijk af ziet komen?
Hoort den franschen trommel slaen!
Sa, koopman, maek u van de baen,
Want de trompet die gaet ter eere:
Men hoort ze roepen à la guerre.
Vijftig duizend kloek te paerd
Hebben alreê den weg aenvaerd:
Te voet ook vijftig duizend mede
Die men ziet trekken naer beneden.
Duizend mooren zijn geteld
Op witte paerden in het veld;
Het schijnen duivels van der hellen,
Maer 'k hoop God zal ze nedervellen.
Franschen en Zwitzers, met livrei,
Heeft men zien rijden op de hei,
Langs Piemont en langs Pikardijen,
Om ons te kwellen aen twee zijên.
Sa, Nederlanders, kloek van aert,
Laet ons toch wezen onvervaerd,
Met een pistool en spaenschen degen,
Laet ons den Franschman saêm gaen tegen.
Al onze steden zijn versterkt,
Nog dagelijks men daeraen werkt,
Ja, met meer dan twee duizend handen,
Om te bevrijden onze landen.
Binnen Brussel met trauweel
Daer wordt gemaekt een sterk kasteel,
Met schoon bolwerken hoog verheven,
Om op den vijand vuer te geven.
Binnen Mechelen, men bevon,
Daer wordt gegoten grof kanon,
Grenaden, bommen en mortieren,
Om op den vijand te doen zwieren.
Gent, Dendermonde en Condé,
Zijn al versterkt met Sint Omee,
Ook Bergen, Valensijn en Namen,
Of daer de Franschen eens aen kwamen.
Sa, Nederlanders, hand aen hand,
Slaen wy den Franschman uit ons land,
En roept dan: Viva, viva Spanje!
En viva Prinse van Oranje!
XVIIe eeuw. |
|