Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

Een plaghe op Babylonien, op Cartago en̄ op den coninc Alexander. C. IX.

DIe hoverde en̄ dien overmoet /
Die wilen in Babylonien stoet /
Warp God te male onder voet
Op enen tijt alst Hem dochte goet /
Mids van Persen coninc Cyrus;
Want God onst hem wel aldus.
Die grote stat van Cartago /
Die onder haer hadde also
Aldat lant van Affrike /
Dat es terdendeel van ertrike /
Struweerden in eenre stont
Die Romeyne al inden gront.
Die Romeyne oec menechwerven
Hebben gheweest opt bederven
Van vianden / die hem daden
Vele vernoys en̄ groten scade /

[p. 309]

 

Om den overmoet die si dreven /

 

Als men wel vint bescreven /

 

Die nochtan / te waren /

 

Thoeft van al ertrike waren /

630

En̄ die nu sijn met allen

 

So neder nu ghevallen /

 

Datmen luttel op hen acht.

 

Dus can werken die Gods cracht /

 

Daer ieghen / dats sonder waen /

635

Ghene moghentheyt mach staen.

 

Alexander / die tyran /

 

Die alder werelt verwan /

 

Dien God in sinen daghen

 

Gheset hadde tere plaghen

640

En̄ tere gheesselen jammerlijc

 

Over die sonden van ertrike;

 

En̄ doen hi peynsde en̄ dochte¹

 

Dat hijt van hem selven vermochte

 

En̄ hem niet en liet ghenoeghen /

645

En woudt God niet meere ghedoghen /

 

So dat hi doen wart vergheven

 

En̄ verloes jammerlijc sijn leven.

 

Aldus haestich en̄ dus hart

 

Was God eer Hi mensche wart;

650

Maer sint dat Hi die menscheyt kinde

 

En̄ God die menscheyt minde /

 

En heeft Hi so haestelike

 

Niet ghewroken op ertrike.

 

Maer al beydt Hi / hine verlet niet;

655

Want men dat ghescreven jiet

1 Hs. dachte.

[p. 310]

 

Dat beyden en es gheen verlaet.

 

Gods wrake / dat verstaet /

 

Comt onversien en̄ onverhoedt /

 

Ia alsment minst moedt /

660

En̄ dat oec nieman soude gomen

 

Dat sulke wrake soude comen:

 

Keyser / coninghe en̄ lansheren /

 

Die den heylighen wilen ere

 

Daden met tormenten groet

665

Sterven alle quader doet.

 

Gods wraken sijn menegherande;

 

Som met watre en̄ som met brande /

 

Som met swerden / som met scanden

 

Die menechsens comen te handen /

670

Som met siecheden / som met scaden.

 

In mochte niet gheraden

 

In hoe menegher saken

 

God can thonen sine wraken /

 

Al ghepast met gherechticheyt /

675

Na dat die sonde groet geleyt.

 

Maer die haer sonden aren /

 

Hebben seker wel ghevaren /

 

Want si wert cort gheint.

 

Maer die wrake diemen ghinder vint /

680

Die moet dueren emmermeer

 

In groten rouwe / in langhen zere.