Ieder vind zyn werk en voordeel aen zee.
WAt raekt hier meenig mensch, door 't visschen, aen de kost!
De zeeman niet alleen, die staêg de vangsten lost:
Noch 't vrouwvolk, jong en sterk, dat, op haer rug en leden,
De zoô, met winst, vertiert in de omgelegen steden.
De teedre moeders zelfs, met kindren aen de hand,
Behalen, voor hun huis, de kost, uit winst van 't strand,
En koopen visch, dien zy, met zouten en met droogen,
In handbanket, voor liên van groot en kleen vermogen,
Herscheppen, dat de schol, of schar, gebroeid naer eisch,
By heele tonnen, word verkocht in eene reis.
Hier ziet men d' oude liên, die, door hun hooge jaren,
Of ander ongemak, niet magtig zyn te varen,
Schoon om geringer winst, met ligter werk bezet,
In 't breien met gemak van schol- of haring net,
Vertellende aen de jeugd, wat eertyds, op de stroomen,
In velerhande tocht, hun over is gekomen.
Zelf 't spyzen van het want geeft meenig kind en wyf,
By herfst en winterdag, een nuttig tydverdryf.
Terwyl zy 't huisgezin niet minder doen bedyen,
Met, by den zomertyd, of schol, of schar te snyen.
Elk weet zyn streek en post by 't werk der visschery.
Zoo is 't de weereld door: elk vist op zyn gety.
|
|
Auteursrechtvrij