's Menschen beste burgerstaet.
WAt voordeel heeft de Mensch van al het noôloos zwoegen?
Smaekt hy, die 't meest vergaert, ook altoos 't grootst genoegen?
Wat heil schenkt hem het goed, gekocht met zoo veel zweet,
Waer van, als hy 't bezit, hy 't recht gebruik niet weet?
Is zulk een beter, die, vernoegd en buiten kommer,
Slechts voor zich zelven leeft, en, schuw van allen slommer,
Die 't aerdsche goed verzelt, al 't ruim genot besnoeit,
En zich met huis, noch staet, noch maetschappy bemoeit?
ô Neen, die beide zyn een straf voor 't Burgerleven.
Die alles naer zich haelt, om niets weêrom te geven,
Zoo wel als hy, die tracht zoo nutloos door te gaen,
En aen 't gemeen beneemt, waer door het moet bestaen.
De gouden Middelmaet, die schoone telg der reden,
Bestiert den evenaer van loffelyke zeden.
Haer arbeid ziet vooruit, en oogt altyd op 't nut
Van iedereen, en strekt aen huis en land een stut.
Zy maekt gebruik van 't goed, dat, eerelyk verkregen,
Tot overvloed gedyt, verzeld van 's Hemels zegen.
Ze is by zich zelf vernoegd, maer ook niet min voldaen,
Wanneer haer werk, in vrucht, voor andren mag bestaen.
|
|
Auteursrechtvrij