Waerom de aep gevangen.
PLeit iemant voor den Mensch, en zegt: de Mensch is loozer:
Zoo pleit ik voor den Aep, en zeg: de Mensch is boozer.
Het Dier, in 't ruime woud gekweekt, daer 't niemant schaed,
Doet niemant, als men 't slechts in rust laet, leet of kwaet,
't Leeft minlyk by zyn soort, in vryheid onbedwongen,
't Vermaekt zich onder een, in stoute en dartle sprongen.
Een aengeboren lust, om alles, wat het ziet,
Volgeestig naer te doen, vervoert het in 't verdriet,
En brengt het onverziens in bange slavernye.
De Mensch, alleen genoopt door wreede dwinglandye,
Omdat het olyk Beest, waer van hy gruwt en yst,
Een ongemeene list, in al zyn' handel, wyst,
Legt op het zelve toe, met list, in alie hoeken,
Alleenlyk om den Aep, in loosheid, te verkloeken.
Dus word het Dier geroofd, uit vryen aert en lucht,
Door schranderheid verrast, en, onder scherpe tucht,
Gefolterd, afgerost, en, zonder te verschoonen,
Uit tydverdryf geplaegd, om overmagt te toonen.
Terwyl 't, onnut tot dienst, en toomloos in zyn' aert,
Door zyne afschuwlykheid, nog iedereen vervaert;
| |
En dus een voorwerp word van veel moedwilligheden,
Daer 't elk, als een gedrocht, ten straf doemt zonder reden.
Wat zyt gy wreed, ô Mensch! wat voordeel geeft dit Dier
Aen uw begeerlykheid? wat kracht aen uw pleizier?
Dat gy geen moeite spaert, om listig te verstrikken
Een Dier, zoo onbekwaem, daer ieder voor moet schrikken.
Is 't mooglyk: brengt gy 't Beest in zulk een slaverny,
Zelfs met gevaer van wraek, uit enkle hovaerdy?
Opdat geen ander dier zich boven u verheffen,
En, in arglistigheid, den Mensch mogte overtreffen.
Wat maekt men zich niet wys: wat duid men zich tot eer!
De Reden staet verstomd, en kent den mensch niet meer!
|
|
Auteursrechtvrij