Poëzy

[p. 295]

Myne bezigheid.

'k VErdeel myn stil vermaek, in 't lezen der bedryven,

Die in het weereldrond zyn, voor myn' tyd, geschied:

Ik neem, wanneer 't my lust, de pen om iets te schryven;

'k Verheug my, als een vriend daer van zyn deel geniet.

Een' onverdienden lof, door vleiery, te styven;

Een Schimp-dicht, schoon vol kunst en klem, behaegt my niet.

Ik prys myn vrienden graeg, als 'k mag by waerheid blyven,

En schuw wat anderen kan strekken tot verdriet.

'k Leef in een' vryen staet; gerust en wel te vreden,

'k Ben arm, noch ryk, maer heb tot overvloed genoeg,

Wanneer ik, naer myn' staet, my, zonder afgunst, voeg.

Ik zoek, ik min de deugd, ontdaen van straffe zeden,

k Bemin pleizier en vreugd, van laffe lust ontbloot;

Ik acht het leven hoog; doch vrees geenszins den dood.