Poëzy

[p. 254]

Tegen aenvechtingen van zonden.

WAt let my 't helsch gespuis, met al zyn macht, ten stryd,

Voor 't oog van Gods gericht, manmoedig uit te dagen?
Het vreesselyk geweld zal my doch niet versagen,

Als gy, myn trouwe Borg, myn Heiland, by my zyt.

Ik weet wel, 't slangenspog, dat altyd steekt, en byt,

Heb ik van 's moeders lyf in 't lichaem omgedragen;
't Vergif hield nimmer op, my doodelyk te plagen:

Maer 'k heb een' balsem, die my van 't vergif bevryd,

Veracht my niet, om dat ik, arme worm, zoo stout,

Het schroomlykste gedrocht durft tarten in zyn krachten;

'k Zie wapnen voor de hand, waer op myn ziel betrouwt;

Van welke ik heil in nood, verzekerd durf, verwachten.

Bezwyk ik; 't is naer recht: maer myn geloof zal staen,

En, met myns Heilands kruis, des vyands macht verslaen.