Poëzy

[p. 232]

Zielzucht.

EI zie, verheven Oog, dat alles gadeslaet,

En 't onvermogen kent der zwakke stervelingen,
Hoeveel gedrochten my, van allen kant, omringen,

Die meenen, dat ik hier ben zonder toeverlaet.

Gy stelt my op een wacht van steile en scherpe klippen,

Ten doele voor 't gevaer van een' gevreesden drom,

Die my bestormt, belaegt, en insluit van rondom,

Terwyl op 't gladde spoor myn voeten telkens glippen.

Myn hart bezwykt van angst, en klopt van vrees en schrik.

Ik zie, indien ik vlucht, myn' wissen val beschoren,
Myn weêrstand is te kleen, en ik ga vast verloren,

Ten zy myn Veldheer my een hooger hulp beschikk'.

Maer neen, die groote Vorst, die alles heeft verslagen;

Beproeft alleen myn' moed; des zal ik, op myn' post,

Al strydend blyven staen, tot dat ik, afgelost,

In zyne zegeprael, den heilpalm weg zal dragen.