Poëzy

[p. 222]

Gevolg van 't voorgaende.

HOe ydel is 't genot van 't ondermaensche leven?

Welks wisselvalligheid, by dag en uur, verdraeit,

Welks loop is, in een perk van moeilykheid, beschreven,

Welks hoop, op 't onverzienst, word vruchtloos afgemaeid.

Is dan 't gezegend licht den mensch' tot straf gegeven,

En word zyn wensch alleen met ydelheid gepaeid?

Neen: 't is de geest die leeft, en, hemelwaerd geheven,

Zyn hoop in beter grond, van Gods beloften, zaeit.

Het aerdsch verblyf is kort, by 't eeuwige geleken;
Een kerker voor de ziel, vol zwakheid en gebreken;

Maer, in Gods troost beproefd, een weg tot heil bereid.

De dood, wel eer de schrik en veege vloek der zonden;
Doch, door des Heilands magt en heldenbloed, verslonden,

Verstrekt den vroomen nu een pad naer de eeuwigheid.