Poëzy

Jezus door Maria gezalfd.

EEn trouwe boetvriendin, een vrouw van kleen vermogen,

Goot kostelyke zalf, voor haer een' grooten schat,

Op 't hoofd van Jezus uit, daer hy aen tafel zat,

En brak de fles met een, uit gullen ernst bewogen.

Die trouwe liefdedaed steekt Judas straks in de oogen:

Doch, opdat zyn bedrog een' schyn van reden hadd',

Vraegt hy: waer toe 't verlies van zulk een zalf, en vat,

't Geen d'armen strekken kost tot hulp van mededoogen?

[p. 144]

 

Maer Jezus ziet wel haest het wederzydsch beleid:

 

Bestraft vermeetle zorg van snoô schynheiligheid:

 

Erkent het liefdewerk, dat te onrecht was misprezen.

 

 

 

ô Huichlaers dezer eeuw, beticht de Godvrucht vry,

 

En momt het vuile hart, door looze veinzery,

 

't Zal echter eenmael naekt voor God geoordeeld wezen.