|
| |
| |
| |
Uitbreiding van het gebed des Heeren.
O Eeuwig God, die, hoog verheven,
Om 't dierbaer, wel verdiende loon
Van uwen lieven, grooten, Zoon,
Aen ons de vryheid hebt gegeven,
Dat wy, als 't uitverkoren kroost,
Het eigen maeksel uwer handen,
Schoon afgedwaeld in zonde en schanden,
Ons mogen sterken met dien troost,
Dat wy, ootmoedig neêrgebogen,
U, Onzen Vader, noemen mogen.
ô God, die in den Hemel woont,
En daer uw wondren meest vertoont,
In meenigte en ontelbre lichten,
Die voor u gaen, en voor u zwichten;
En die, op 't wenken van uw' wil,
Het aerdryk, dat voor uwen voet leit,
Als 't voorwerp van uw groote goedheid,
Doet draeien in zyn vaste spil,
Om 's menschen oog om hoog te heffen,
En hem uw macht te doen bezeffen.
| |
| |
Uw Naem, zoo vol geheimenis,
Die onbegryplyk voor ons is,
Zy Heilig, in ootmoedigheden,
Van al wat wezen, door u, heeft,
Hier boven, of beneden, zweeft,
Steeds toegejuicht en aengebeden.
Zoo dat al de aerde en 't hemelhof
Weêrgalmen van uw' naem en lof.
Het Koningryk van Uw genade,
Der vromen wensch, Koom' toch niet spade,
Maer haestig, Vader, tot ons neêr,
Waer vrede godvrucht zal bekroonen,
En liefde by volmaektheid wonen,
En dienen u als Opperheer.
Waer 't kruisgeloof van uw trauwanten,
Verlustigd in uw bly onthael,
Zal eeuwige bannieren planten,
En glinsteren in zegeprael.
Uw Wil alleen, ô Heer, is goed,
Maer onze wil volgt vleesch en bloed,
En leid ons af van uwe paden,
Geef, dat die goede wil, ô God,
Ons tot een wet en heilgebod,
Verstrekke in woorden en in daden!
Gelyk in 't zalig vreugde ryk
De zuivre en reine hemellingen,
Uw' wil en uw geboden zingen,
In onophoudend feestmuzyk;
| |
| |
Alzoo geschiede uw wil op aerde,
Volmagtig, uitgebreid en vry.
De mensch erkenne dien in waerde,
Het deel van ons bescheiden Brood,
Tot onderhoud van 't broosche leven,
Wille uwe milde hand ons geven,
Tot daeglyksch nut, in 's lichaems nood.
ô, Vader, wil ons toch behoeden,
Voor armoe, weelde, en overdaed.
En geeft, dat ons de middelmaet
Steeds kleeden, laven moog' en voeden.
Maer schenk vooral ons toch het Mann',
Dat onze zielen voeden kan.
't Bedorven vleesch doet daeglyks zonden,
En tergt uw eindeloos geduld,
Maer, Heer, Vergeef ons onze schuld,
Gelyk wy, aen de wet verbonden
Der liefde, die uw liefde voed,
Vergeven onzen schuldenaren
Het kwaed, van hun ons wedervaren,
Uit een oprecht en gul gemoed.
Ei zie de misdaên en gebreken,
Waer in wy daeglyks blyven steken,
Toch met ontfermende oogen aen.
En wil ons, door uw alvermogen,
Door uw genadig mededogen,
Van 't vuile zondekleed ontslaen.
| |
| |
Beproef ons hart toch niet te zeer,
ô Groote Vader, God en Heer,
In 't geen de zinnen kan verzoeken.
Ei duld niet dat ons vleesch en bloed,
't Welk ons gedurig stryden doet,
Of satans list ons moog' verkloeken.
Ei steun ons, door uw sterke hand,
Zoo biên we rustig wederstand.
Van 't booze, dat ons steeds omringt,
Beloert, belaegt, en loos bespringt,
Verlos ons, Heer, en slae ons gade.
Die vyand is ons veel te sterk,
In 't ongelyke worstelperk,
Ten zy Gy helpt door uw genade.
Maek ons daer tegen eerst bestand,
En geef ons eenmael de overhand.
Uw Koningkryk, ô machtig Koning,
Kent perk, noch pael; daer is geen woning,
Hoe ruim, die u omvatten kan.
Uw wil doet sterreven en leven,
Uw woord de grootste Vorsten beven,
Gy meet den hemel met uw span.
Gy doet de grootheid uwer ryken
In 't eeuwig onbegryplyk blyken.
Uw kracht, daer alles door bestaet,
Word niet beperkt door einde of maet,
Die houd den omzwaei in gewrichten.
Die is 't, die daeglyks zon en maen
| |
| |
Doet vruchtbaer op en ondergaen;
Die blinkt zelfs in uw hemellichten.
Want uw geduchte heerlykheid,
Wier glans geen schepsel kan verdragen,
Is enkel licht en majesteit,
Die dood en helle doet versagen.
Die zullen eenmael zyn verteerd,
Als alles naer uw' wil verkeert.
Maer gy, ô Vader, zult na dezen,
Dezelfde God oneindig wezen.
|
|
Auteursrechtvrij