Jehus afgodery.
IS 't dan zoo moeielyk voor 't koningklyke leven,
Den Godsdienst te voldoen, en God' zyn eer te geven,
Dat Jehu, in dit stuk, zich zelf' hier ook vergeet?
Die zich, in Achabs huis, voor God' zoo yvrig kweet;
Ontziende vrouw, noch kind, gezalfden, vriend, noch magen,
Om hen de schuld en straf des vaders te doen dragen;
Die op een' dag en uur 't afgodische gespuis
Van Baäl heeft vernield met priestren, dienst, en huis,
Gaet meê naer Bethel op en Dan, om offeranden
Voor gouden kalveren, als Goden, zelfs te branden.
Wat dwaze onzinnigheid bestieit dien yvergeest,
Die, in zyn eige zaek, geen roê, geen slagen vreest;
Schoon hy, als Gods Trawant, met yzren staf en roeden,
Dien smaed in Achabs huis, zoo gruwzaem had doen bloeden?
Is dan eens Konings naem aen zonden zoo gepaerd,
Dat die u zelfs vervreemd van uw' voorleden aert?
God zal u, om de wraek voor hem gedaen, niet plagen;
Maer 't vierde nageslacht zal daer gevoel, van dragen,
Wanneer uw erfgenaem voor 't volk gedood, ten straf,
Uw telgen, naem en ryk zal dooveu in zyn graf.
Gevarelyke staet van koninglyk vermogen!
Uw onbepaalde magt blinkt wonder schoon voor d' oogen:
Maer de al te groote glans verblind u meenigwerf,
En doet u, onbedacht, heen snellen, ten verderf.
| |
Uw yver voor Gods eer schynt alles te overstreven,
Als ge, op den eersten trap, tot heerschen wordt verheven.
Maer naeuwlyks is de troon bevestigd, in uw magt,
Of Godsdienst word terstond tot staetsbelang gebragt.
Den God, die uw beleid, in 't heerschen moest bestieren,
Stelt ge u gelyk, en deelt met hem in de offervieren;
Ja werpt u tegen hem, in stout vermeten, op;
En kiest voor liever God een weêrloos kalf, of pop.
|
|
Auteursrechtvrij