Adoni Bezeks wreedheid vergolden.
DE Vorst van Kanaän, zoo hoog in top verheven,
Dat alles, rondom heen, voor zyn geweld, moest beven,
Verbreidde zyne magt, zoo ver, dat, met ontzach,
Al, wat men heerlyk noemt, voor zyne voeten lag.
Men zag 'er Koningen, met afgekapte duimen,
Tot zeventig in tal, die, armlyk, van de kruimen,
Hun, van zyn' zatten disch, als honden, toegestaen,
Helaes! genoodzaekt zyn, den honger te verzaên;
En, willig, zich den nek en rug in laten treden,
Als, door dien ootmoed, slechts een beet word afgebeden.
Maer God maekt Juda kloek, en sterkt hem hart en hand,
Door Simeons behulp, om dezen dwingeland
Te straffen, en dien vloek ten erfdeele uit te jagen,
't Welk God, aen Judaes huis, weleer had opgedragen.
De legers staen geschaerd, de kleenste hoop, vol kracht,
Valt, onverschrokken, aen op een tiendubble magt.
De stryd gaet aen, met ernst. Men ziet de kans niet keeren.
Der Kananiten magt laet straks zich overheeren.
't Ligt alles dood op 't veld. De Vorst, ter straf gespaerd,
Word, als een slaef, gesleept, met ketenen bezwaerd.
Men kapt hem, om zyn magt, voor altoos, te besnoeren,
De duimen af, om dus geen spies te kunnen voeren.
| |
In 't midden van die pyn en smadelyke straf
Dwingt 't overtuigd gemoed hem dees bekentnis af.
Rechtvaerdig is uw God! Rechtvaerdig is zyn toren!
Rechtvaerdig is het lot, my, door zyn wraek, beschoren!
't Heeft alles dus zyn beurt. gelyk ik andren deê,
In myn vermetelheid, geschied my heden meê.
Gy dan, al wie ge zyt, hoe edel, ryk of magtig,
Die ieder op den nek den voet zet; zyt indachtig,
Dat niets verzekerd staet. en dat het wroegend leed,
Uit een geringe stof, geduchte wapens, smeed.
Ja, dat de weêrwraek dan, wanneer dit zal gebeuren,
Zal lachchen in uw smaed, en schimpen met uw treuren.
De straf klemt allerzwaerst, als 't overtuigde hart
Zyn eige voorbeeld moet erkennen, in zyn smart.
|
|
Auteursrechtvrij