Israël van Aï geslagen, en gewroken.
SChoon 't volk van Aï 't volk van Isrel eens verjoeg,
Wanneer 't als bloodaerts vlood; 't verheug' zich niet te vroeg.
Men denk niet, dat Gods hand van hun is afgeweken,
Om dat zy eenmael zyn, voor 's vyands magt, bezweken.
Zy boeten dit, tot straf van een verborgen schuld,
Waer van ge, ô Aïs volk, de wraek vergelden zult,
Als Achans dievery, dus aen den dag gekomen,
In hem gestraft, den vloek zal hebben weggenomen,
En gy, op uwe magt en eerste voorspoed stout,
Den steun van Israël, als iet verachtlyks, houd.
Dan zult gy, op den moord verhit, door hinderlagen,
In uw bloeddorstigheid, de kans zien omgeslagen;
U zelfs in 't naeuw gebragt, en, tusschen vuur en zwaerd,
Op 't slagveld uitgespreid, daer niemand word gespaerd.
Uw Stad tot asch verbrand, den roem van uw vermogen
Begraven, onder 't puin, of, in den rook vervlogen.
Uw Koning, die 't gebod, tot die vervolging, gaf,
Dit overlevende, maer tot een zwaerder straf,
Zal 't moordzwaerd wel ontgaen, doch, levende gevangen,
Aen eene galg, op 't puin der Stad, zyn opgehangen.
Ten voorbeelde in 't gemeen, dat Isrels Leidsman 't bloed
Zyns volks met nadruk wreekt, en hunnen optogt hoed.
| |
Zoo ziet men menigmaal, dat een ontwerp der Vromen,
Ten besten van 't gemeen, in Gods naem ondernomen,
Door een verborgen schuld, die niemant denkt of gist,
Het toegezegde loon van Gods bescherming mist.
En dat Godloozen zelfs, in voorspoed, hoog van harten,
Braveren op Gods hulp, of die, met schimpen, tarten.
Maer toef een luttel tyds, en heb zoo lang geduld,
Tot gy het eind daer van volkomen ziet vervuld.
Gy zult de goede zaek gered zien: hen die brallen,
Als 't op het hoogste schynt, met zware plotsen vallen.
Het einde zal altyd doen blyken, hoe 't ook gaet,
Dat God de zynen wel kastyd, maer niet verlaet.
|
|
Auteursrechtvrij